First day in the middel of the year, help...

Onderwerp: First day in the middel of the year, help... ma jun 15, 2015 8:10 pm

Het was nu haar eerste dag hier. Haar eerste dag tussen allemaal mensen die elkaar al kenden. Haar eerste dag als waarschijnlijk de jongste van de school. Nou ja, dat krijg je als je vroeger afstudeert en in het midden van het jaar de universiteit pas binnen komt. Nou ja, het had erger kunnen zijn, ze zou nog jonger kunnen zijn als ze het advies van haar oude school had opgevolgd en volgens haar iQ had afgestudeerd in de plaats van een extra jaar a 2 jaar op het middelbare haar tijd afmaken. Toch was het moeilijk. Zij was niet goed met mensen, met anderen. Ja ze kende elke gang van deze school, elk kluisje, elk lokaal. Maar mensen, nee die kende ze niet. Ze had dan wel wat gepraat met de leerkrachten, en een paar woorden verwisseld met andere studenten maar toch. Zij was een vreemden tussen allemaal vrienden. Alle leerstof was makkelijk, je kon haar wat dan ook vragen en ze zou het antwoord geven. Maar mensen, mensen waren onbekend en eng. Er is nog nooit iets goed gebeurt van socialiseren, dus waarom nu starten? Met een kleine zucht bleef Alexx even stil staan om tegen een kluisje te leunen. Kluisje nummer 125 als je haar vroeg. Nee ze moest het nummer niet zien, het was de kleur, het kleine deukje in de deur en zijn plek tegenover het wiskunde lokaal waardoor ze dit wist. Maar van wie dit kluisje was wist ze niet. Straks had ze geschiedenis, een makkelijk vak en zeker voor iemand die gewoon een paar seconden naar ene tijdlijn moet kijken om alles te kennen. Maar toch was het o zo moeilijk. Ze voelde zich zo klein tussen al die oudere kinderen. Ze voelde zich net een kind tussen allemaal volwassenen. En dat was ze ook, zij was nog niet eens volwassen terwijl iedereen om haar heen al lang zelfstandig waren, op zich zelf mochten wonen. Twijfelend keek ze neer naar wat ze droeg. Een stel zwarte all-stars met short shorts en haar benen werden bedekt door dunne panty’s. Daar boven was een gewoon wit t-shirt met een oud geruit overhemd vast geknoopt rond haar middel. Nog iets dat haar dunne figuur duidelijk maakte, iets dat haar nog kleiner deed voelen. En dan als laatste een pet die stevig op haar hoofd zat en alweer een lange, schuine en losse vlecht in haar haren. Gelukkig mocht ze hier een pet dragen, ene manier om haar gezicht te bedekken van de rest. Iets dat ze niet had gemogen op het middelbaar. Met ene kleine zucht knuffelde ze haar geschiedenis map wat steviger tegen zich aan. Nu pauze, en daarna Geschiedenis, oh joy.

&Nathan

Z’n ouders hadden hem vaker dan eens op het hart gedrukt dat het nu echt tijd was om serieuzer te worden. De middelbare school had hij met succes weten te halen. Hier en daar had hij nog wel wat moeite ervoor moeten doen, maar dat kwam ervan als je liever biertjes deed in de kroeg dan leren. Al met al was hij er nog goed vanaf gekomen en nu was hij hier op Cambridge. Hij moest plots denken aan de verhalen van zijn ouders die elkaar hier ontmoet hadden. Als hij al die wilde verhalen hoorde van studenten zou hij denken dat een relatie hier geen lang leven had, maar uiteindelijk was er een huwelijk van toch al wel 24 jaar uitgekomen en drie kinderen. Al jaren had hij gedroomt over dit moment in z’n leven dat hij ging studeren. Het stond voor hem bijna gelijk aan vrijheid. Het leven zou vanaf nu een groot feestje worden en z’n ouders waren er nu niet om zich daarmee tegenaan te bemoeien.

Hij struinde door de gangen heen die wel oneindig leken. Het leek allemaal verdacht veel op een doolhof. Zojuist had hij een gesprek gehad met z’n studiebegeleider over hoe en wat. Eigenlijk had hij maar half ernaar geluisterd want hij was nog flink brak van gisteren. Z’n aandacht erbij houden ging ook niet echt vandaag en dat bleek. Nadat hij de hoek om liep nam hij bijna een meisje mee. In eerste instantie wilde hij doorlopen, maar hij realiseerde zich net op tijd dat hij beter even z’n excuses kon aanbieden. ”Sorry, dat was niet mijn bedoeling,” sprak hij.

Ze was er diep in, zo diep in haar onzekerheden dat iedereen om haar heen even vervaagde. Wat zouden anderen vaan haar denken? Zullen ze haar weer gebruiken wanneer ze erachter kwam dat haar iQ een heel stuk hoger was dan het gemiddelde. Zouden ze haar uitlachen en een nerd noemen zoals op de middelbare school? Natuurlijk had ze gehoord dat zo een dingen niet echt meer gebeurde op de universiteit, maar toch. Wat als het wel gebeurde? Alexx wist het niet. Als het gebeurde was het niet alsof ze ergens heen kon, dan zou ze gewoon moeten blijven. Maar zouden ze haar breken? En wat dan over het feit dat ze ineens midden in het jaar op school kwam. En wat van de.... Ineens werd ze weer naar de realiteit gebracht toen iets hards tegen haar aanbotste. Een jongen om precies te zijn. Geschrokken hapte Alexx naar lucht terwijl ze haar best deed om niet op de grond te vallen. Iets dat gelukkig nog net lukte. Natuurlijk was het iemand die groot was die tegen haar was aangelopen. Even keek ze wat onzeker omhoog naar de grote jongen terwijl hij zijn excuses aanbood. Maar nog zonder een woord knielde ze op de grond, om haar niet zo gelukkige geschiedenis map op te pakken. Terwijl ze dit deed en weer opstond keek ze weer omhoog naar de jongen. En van die perspectief leek hij nog groter! "Oh, euhm it's nothing..." Onzeker keek ze neer op haar map om even te kijken of het niet kapot was. En gelukkig was er niets mis mee. Bijtend op haar lip keek ze weer op naar de jongen, al bleef haar gezicht nu wel wat bedekt door de schaduw van haar kap. Ze voelde zich zo klein vergeleken met deze jongen.

Hij was er vandaag duidelijk niet helemaal bij. Het oh zo kleine feestje van gisteren hakte er diep in. In haar handen had ze een map die op de grond was gevallen. Hij wilde het oppakken, maar het meisje was hem voor. Toen ze weer opstond keek ze hem even aan. Duidelijk was dat ze er niet zo blij mee was. Meteen keek ze naar de map, controlerend of hij hem niet kapot had gemaakt. "It's nothing," hoorde hij haar nog zeggen. Hij grijnsde even, daar had hij dan wel geluk mee. Wie weet had hij op z'n eerste dag meteen aan de stok gekregen met de eerste en de beste. Het meisje zag er vrij jeugdig uit voor iemand die op de universiteit rondliep. "Gelukkig maar," mompelde hij. Hij twijfelde even of hij weer meteen verder moest lopen, maar toch bleef hij nog even hangen. Hij kende eigenlijk niemand hier en dit was misschien wel het moment om wat contact op te doen. "Ben er niet helemaal bij vandaag. Lange en zware nacht gehad zegmaar." Een excuses van niks, maar het was wel de waarheid.

Alexx knikte begrijpend. Ja, hij zag er niet uit alsof hij er 100% bij was. Niet dat het bij haar anders was, al leek het bij haar wel andere redenen te hebben. "Hmmm, yeah...i can see where your getting from...altrough i'm pretty sure that my long nights are different than yours..." Ze gaf hem een kleine glimlach terwijl ze haar gezicht nog steeds verborgen hield onder haar kap, of nou ja, zo goed mogelijk verborgen terwijl ze een beetje omhoog keek naar de jongen. Toch verdween de glimlach al vrij snel en keek ze weer wat onzeker naar haar map en vervolgens naar de grond. Wat moest ze nu doen? Waarom had ze geglimlacht? Wie was dit? Alexx had echt geen idee. Toch liet ze haar ogen weer even omhoog gaan om te kijken hoe de jongen eruit zag zodat ze later als ze misschien een naam kreeg die samen kon matchen met zijn uiterlijk. Niet dat de tweede blik nodig was sinds zijn gezicht al vast stond in haar brein door haar fotografischgeheugen maar ja.

Het meisje had een pet op waardoor het moeilijk was om echt contact te maken met haar. Hij meende even een glimlachje op haar gezicht te zien, terwijl ze vertelde dat haar lange nachten anders waren dan die van hem, wat het ook moge betekenen. Even wist hij ook niet zo goed meer wat hij moest zeggen. Nu weglopen was misschien wat asociaal, dus in plaats daarvan stak hij z'n hand uit om zich voor te stellen. "Ik ben trouwens Nathan. Vandaag m'n eerste dag, dus alles is hier nog een beetje wennen." Het gekke was dat hij stiekem ook wel zin had om weer te gaan studeren. Hij had al een hele tijd lang weinig tot niets gedaan wat school betrof. Alhoewel hij ook zeker wist dat dat gevoel als sneeuw voor de zon zou verdwijnen als hij er eenmaal weer in zou zitten. Hij was vooral nieuwsgierig naar het uitgaansleven hier en de mensen.

Geschrokken keek ze naar de hand die ineens voor haar verscheen. Hij stelde zich voor, wat moest ze nu doen? Moest ze de hand aannemen? Weifelend keek ze er naar terwijl ze stil luisterde. Ze was zo in tweestrijd dat ze bijna had gemist hoe hij zei dat dit zijn eerste dag hier was, okay. Zij was blijkbaar ook niet de enige. Of dat geruststellen was of niet wist ze echter niet. Daarom duurde het ook nog wel een tijdje voor ze zelf weer opsprak. "Mah name is Alexx......Alexandra and this is my first day to." Wat twijfelend en schuw nam ze zijn hand aan terwijl in haar hoofd ze haar stomme accent aan het uitschelden was. Dat stomme accent en haar stomme nerveusheid dat het erger maakt en haar stomme...urgh! Al vrij snel trok ze haar hand terug om vervolgens weer met 2 handen haar geschiedenis map vast te pakken.

Het meisje leek wel te schrikken toen hij z'n hand uitstak. Zo griezelig zag hij er toch ook weer niet uit van gisteren? Hij ging er maar vanuit dat het niet aan hem lag en dat het meisje gewoon wat schuw was. Uiteindelijk nam ze toch z'n hand aan en stelde ze zich voor Alex, oftewel Alexandre. Hij kon overduidelijk merken dat ze sprak met een accent, wat hij wel grappig vond. Hij knikte even toen ze uitgesproken was. Ze vertelde ook dat het ook haar eerste dag hier was. Hij was dus niet de enige. Toen Nathan hier even had rondgelopen had hij het idee gekregen dat iedereen elkaar kende, behalve hem. "Je lijkt mij vrij jong om te studeren," merkte hij plots op. Toen het meisje hem net aangekeken had realiseerde hij zich dat hij haar eerder zou schatten als 16 jaar. Maar tegenwoordig leek alles te kunnen.

En toen was er een stilte… Of ten minste tot de jongen die ze nu kende als Nathan weer sprak. Natuurlijk had ze dit aan moeten zien komen. “Yah think i’m 16, am i right?” Vroeg ze met een wetende blik in haar ogen. Nog zo iets waardoor ze zich ongemakkelijk voelde op deze plek. Ze leek nog jonger dan dat ze was. En anderen dachten dan ook vaak dat ze ene stuk jonger was, was ook altijd zo geweest, al was ze ook altijd de jongste geweest. “Your not far of, i turned 17 a little while ago.” Bekende ze zachtjes terwijl haar blik weer naar de grond ging. Nu zal hij waarschijnlijk weg gaan, wetend dat ze een stuk jonger was dan de rest. Misschien was het ook voor het beste als hij weg ging, ze was toch al niet goed met mensen.

Misschien was het toch niet het meest verstandigste geweest om te zeggen. Het meisje vroeg ook vrijwel meteen of hij dacht dat ze zestien was. Alsof zij zijn gedachten kon lezen. Ze zag er jong uit, zeker als student. Uiteindelijk vertelde ze dat ze nog niet zo lang geleden 17 was geworden. Hij zat er dus niet helemaal naast. Gelukkig. "Zoiets dacht ik al," mompelde hij. Niet dat het erg was, meestal kwamen dit soort dingen juist als mensen ooit goed hun best hadden gedaan op school. Iets wat hem nooit echt helemaal gelukt was. Daarbij was je dan ook eerder klaar en had je meer tijd over voor de dingen die je echt leuk vond. "Dus, welke vakken volg jij?" Niet dat hij er echt nieuwsgierig naar was, maar misschien zou uiteindelijk blijken dat ze dezelfde vakken deden. Kende hij in ieder geval een iemand.

Hij leek er niet al te veel over na te denken, voor zover ze zag. Nou ja, niet dat het haar wat uitmaakte, who needs friend, right? Right? Nou ja, hij vroeg naar haar vakken. En om eerlijk te zijn wou ze het eerst niet zeggen, simpel omdat ze niet bepaald wat interesse kon vinden. Ze was dan niet zo goed met mensen, maar over de jaren leer je wel hoe je mensen moet lezen, het is gewoon een overleving-skill. Toch besloot ze te antwoorden, het was toch gewoon beleefd. “Oh, euhm, i have a lot of Music and Dance because of my scholarship for performing arts, besides that i do the basics like History, English, Math and all that. But i also take French as an extra and i also take literature and I.C.T. Besides that i also do some extra sports and yeah, i’m kinda a nerd i guess??” Tegen het einde aan werd ze steeds stiller. Ze wou niet arrogant ofzo overkomen omdat ze zo veel doet, ze wilt gewoon druk bezig zijn, daarnaast geeft haar hoge iQ de kans om veel te doen. En het is niet alsof ze veel andere dingen kan doen ofzo, en ze heeft nou eenmaal wat scholarships. Al wist ze dat zodra ze een les miste behalve als ze ziek was, of als haar punten omlaag gingen dat ze buiten zou worden gesmeten, want het geld voor deze universiteit had ze niet.

Hij kreeg niet echt het idee dat het meisje zat te wachten op een gesprek met hem. Misschien ook wel logisch als iemand keihard tegen je aan knalt omdat hij niet oplet. Wel gaf ze gewoon antwoord op zijn vraag. Hieruit maakte hij op dat ze voornamelijk muziek en dans deed, maar daarnaast ook nog een aantal andere basisvakken. Toen ze uitgesproken was knikte hij even. Zelf was hij totaal geen fan van dansen. Muziek was dan wel weer z'n ding. Hij heeft ooit een tijdje gedrumd in een band waar hij ook achtergrondzang deed. Hij had geen gouden strot, maar het was ook weer niet verschrikkelijk. Het meisje eindigde met de opmerking dat ze nogal nerderig was. Het waren inderdaad wel veel vakken, maar uiteindelijk had je er ook het meest aan. "Valt wel mee," mompelde hij. "Misschien komen we elkaar nog wel eens ergens tegen. Zelf volg ik ook wiskunde, engels en geschiedenis klassen." Alleen zou hij waarschijnlijk wel een stuk minder fanatiek zijn als dit meisje.

Okay, zo ver ging het nog goed. Echter kon het gesprek niet voor eeuwig doorgaan sinds zometeen Geschiedenis zou beginnen, of dat dacht ze ten minste. "Aha, maybe i'll see yah then." Om de tijd even te checken pakte Alexandra snel haar Iphone erbij. En ze verschoot eigenlijk wel toen ze de tijd zag. "Oh, i am sorry but i have to go to mah next class." Zei ze met een kleine onzekere glimlach die wat verontschuldigend stond. "I'll see yah arround" Zei ze na even stil te zijn geweest. Vervolgens gaf ze hem een kleine zwaai en begon ze in de richting van het geschiedenis lokaal te lopen. Dat is tot ze ineens even werd opgebeld waarna ze haar richting veranderde op weg naar de administratie.

}Alexx is het topic uit ^-^

PROFIEL RPG SHEET