Het was altijd hetzelfde. Misschien was het omdat ze niet zo makkelijk contact legde. Omdat ze zichzelf van de groep verwijderde. Liever alleen was. Natuurlijk probeerde ze er zo goed mogelijk bij te horen. Dat lukte haar ook wel aardig. Ze had vriendinnen, maar die waren alleen met haar bevriend omdat ze een model was. Ruby was een pronkstuk. Mensen vertelden elkaar trots dat ze haar vriendin waren. Dat ze haar kenden. Maar ze wisten niets van haar.
Zo had het ook kunnen gaan met de jongens. Als ze tenminste zeker genoeg was om in een serieuzer gesprek mee te gaan. En dat durfde ze niet. Ze was te onzeker over zichzelf. Een paar keer had een jongen haar gevraagd of ze zijn vriendin wilde zijn. Het was de hottie van de school geweest. Ruby had het niet geloofd, gedacht dat hij haar voor de gek wilde houden. Ze had nee gezegd.

"Wat hebben we straks?" Ruby draaide haar hoofd naar een van de meisjes om haar heen. "Kunst, toch?" antwoordde ze vragend. Het meisje knikte langzaam. Ruby liep mee naar de kluisjes, ging er tegen aan hangen en luisterde met een half oor naar haar vriendin, die de longen uit haar lijf kletste over 'die ene jongen'. Wie die jongen was? Ruby had geen idee.

[Eerste post voor Dex]

Dex had zijn boeken vlug in zijn tas gestopt. Natuurlijk wist hij het weer voor elkaar te krijgen om te laat te komen. Gelukkig kon hij biologie wel missen. Zijn pa had alles zo erg in zijn hoofd gestampt toen hij jonger was dat hij bijna alle cellen wel kon dromen.
Met zijn schooltas over zijn schouder rende hij door het school gebouw Eenmaal in de gangen sotnd hij stil en liep hij rustig door alsof er niets aan de hand was. Wat hij nu voor les? Ow ja kunst. Dex faalde onwijs in dat vak, niets omdat hij het niet interessant vind, maar vooral omdat hij al die cijfers niet kon onthouden van de jaargetallen. Dex wandelde richting zijn kluisje waar twee meisjes tegen aan stonden. Dex kende het ene meisje als zijn buurvrouw van zijn kluisje. Hij had haar wel eens gesproken en wist dat zij ook bijna dezelfde lessen volgde als hem. Als je het Dex vroeg zou hij bijna denken dat ze een crush of zo op hem had. Dex vond haar wel leuk om te zien maar meer hoefde hij er niet van. Nee haar vriendin daarin tegen vond Dex een stuk interessanter. Maar nooit had hij de moed gehad om er iets van te maken of ook maar tegen haar te praten. Hij wist dat ze Ruby heette maar daar bleef het dan ook bij. Dex was ook geen type die een meisje helemaal dood ging stalken op facebook of zo.
"Hey, mag ik er bij? Je staat voor mijn kluisje." Zei Dex met een klein glimlach. Dat zouden waarschijnlijk de enige woorden zijn die Dex ooit met Ruby zou wisselen.

"Ruby! Kijk, omg, doe normaal, ja? Doe cool." Ruby keek wat verbaast op, omdat Amanda helemaal uit haar plaat schoot. Ruby draaide haar hoofd, om in dezelfde richting te kijken als haar vriendin, en zag Dex aan komen lopen. Ze kende hem niet goed, maar ze wist dat ze een paar vakken samen volgden. En ze wist dat Amanda een enorme crush op hem had. En dat dat niet wederzijds was. Maar dat was niet haar probleem. Dex kwam naar de kluisjes toe, waardoor Amanda knal rood werd, snel haar spullen pakte en zich uit de voeten maakte. Ruby keek het meisje wat verbaast na en zuchtte toen. "Hey, mag ik erbij? Je staat voor mijn kluisje." Ze draaide haar hoofd terug naar de jongen, en glimlachte toen. Ze kon twee dingen doen, of ze kon aan de kant gaan, of niet. Ruby bleef staan, zette één voet neer op de punt van haar tenen. Door haar modellen werk wist ze deze houding natuurlijk neer te zetten, maar tegelijk kon ze zorgen dat ze er - oke, ze ging dit dus nooit, nooit toegeven - sexy uitzag.
"En als ik nou 'nee' zeg?" zei ze met een grijns.

-Ruby is toch niet zo onzeker als ik dacht XD-

Dex probeerde zo nonchalant mogelijk door de gangen te lopen en zo goed mogelijk te verbergen dat hij eigenlijk net zijn bed uitgerend is gekomen. Het nonchalante werd bijna in een klap weg gevaagd toen hij haar tegen zijn kluisje zag staan. Ruby zo heette ze, Dex vond haar een mooi meisje. Misschien was het wat afgezaagd omdat ze een model was. Dex wist ook zeker dat hij niet de enige jongen was die dacht zij mooi was. Maar Dex wist wel zeker dat hij de enige jongen was die zeker geen kans maakte bij haar. Hij was helemaal geen romanticus of iets in die richting. Hij vond het onwijs moeilijk om met meisjes te praten die hij echt leuk vond.
"En als ik nou 'nee' zeg?" Dex keek haar vragend aan. Ze zou nee zeggen? Dat zou betekenen dat ze langer met elkaar in de gang zouden staan. In Dex zijn ogen schoot lichte paniek. Hij probeerde het te verbergen met een nonchalante grijns.
"Dan moeten we allebei Kunst missen." Ow shit, nu leek het net alsof hij haar rooster uit zijn hoofd kende. Nou ja Dex was een redelijk sociaal persoon dus misschien viel het niet eens zo op dat hij die opmerking maakte. Dex probeerde zo onopvallend mogelijk Ruby te bekijken. Hij was blij dat haar vriendin er niet bij stond, hij vond der aardig maar ze was te aanwezig. En ze was ook niet zo beeldig en sexy als Ruby. Dex had in de gaten dat zijn gedachtes afdwaalde en hij Ruby wat wazig bestudeerde.
"Ik bedoel ik wil best wel samen met jou Kunst missen." Smooth in zijn gedachten gaf Dex zichzelf een high five, maar zijn gezicht bleef zo nonchalant mogelijk (in elk geval hoopte Dex dat zijn gezicht er ontspannen uitzag).

Ze had er eigenlijk nog niet aan gedacht wat ze hierna zou moeten gaan zeggen. Of doen. Sterker nog, ze wíst niet wat ze moest zeggen of doen. Of wat juist niet. Ruby had geen ervaring met jongens. Niks. Noppes. Dat was ook vaak de reden dat mensen zich verbaasden om haar. Maar ze had gewoon het lef niet om iets te doen. Om op iemand af te stappen.
"Dan moeten we allebei Kunst missen," Ruby werd uit haar gedachten getrokken door de stem van Dex. Ze voelde het bloed naar haar kaken trekken en glimlachte nu toch wat verlegen. Misschien had ze zich zekerder gevoeld als ze nu wist wat ze moest doen. Misschien had ze gewoon voor zijn kluisje weg moeten gaan. Nu ging ze vast iets stoms zeggen - ze moest immers toch iets antwoorden - en zou ze het weer verpesten. "Ik bedoel ik wil best wel samen met jou Kunst missen." Als ze net nog niet rood was geweest, dan was ze dat nu wel, zeker weten.
"Eigenlijk moet ik me natuurlijk voorbeeldig gedragen, en braaf naar de lessen gaan... Maar, als ik de keus krijg om met een leuke jongeman niet te gaan... Tja. Ik moet toch leren 'stout' te gaan zijn." Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Natuurlijk zou hij nu afdruipen. Wat was dat voor een antwoord? Ruby sloeg haar ogen neer, beet op haar lip en keek lichtjes opzij.

Dex wist helemaal niet hoe hij met deze situatie om moest gaan. Normaal gezien wist hij wel hoe hij tegen meisjes moest praten als hij gewoon een avondje lol zocht. Maar dit was een heel ander gebied. Ruby was iemand die hij niet zomaar wilde versieren. Hij wilde haar speciaal laten voelen. En ondanks dat hij dacht geen kans te maken bij haar bleek dat heel anders te zijn. Ruby begon een gesprek over iets waar ze geen gesprek over hoefde te houden. Misschien schoten Dex zijn gedachten een beetje op hol en was hij alweer veelste enthousiast. "Eigenlijk moet ik me natuurlijk voorbeeldig gedragen, en braaf naar de lessen gaan... Maar, als ik de keus krijg om met een leuke jongeman niet te gaan... Tja. Ik moet toch leren 'stout' te gaan zijn." Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Ruby vond hem een leuke jongeman, ze had het zo juist gezegd. Oké nu moest hij natuurlijk wel met iets goeds terug komen.
"Misschien kan ik je wel wat stoute dingen leren." Zei Dex een beetje dubbelzinnig. Het was best wel een inkoppertje voor hem om met het woord stout te spelen. "Als ik mijn spullen in mijn kluisje mag stoppen, trakteer ik op een drankje." Bood Dex aan.
"Of moet ik eerst de code nog kraken voor ik bij mijn kluis mag?" Vroeg hij zacht lachend.

Ruby was ondertussen op de binnenkant van haar wang gaan kauwen, maar stopte daar nu mee, omdat ze voelde dat ze het nu echt kapot had gebeten.
"Misschien kan ik je wel wat stoute dingen leren." Ruby keek op. "En wat versta jij onder stoute dingen." Huhu, het was een man, was zeker een paar jaar ouder dan zij. Huhu, natuurlijk kon ze weten wat hij bedoelde met 'stoute dingen'. Duh.
"Als ik mijn spullen in mijn kluisje mag stoppen, trakteer ik op een drankje." Bood hij nu aan. "Of moet ik eerst nog de code kraken voor ik bij mijn kluis mag?" Ruby grinnikte zachtjes.
"Nou, nu je het zegt..." Maar ze schudde haar hoofd en deed een paar stappen opzij, zodat ze niet meer voor zijn kluisje stond. Nog steeds wat onzeker ging ze met een hand door haar haar heen.

Dex had niet verwacht dat het hem gegund werd om zo goed met Ruby te kunnen praten op dit moment. Zijn hele lichaam stond wel onder de spanning en het zweet stond in zijn handen. "En wat versta jij onder stoute dingen." Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht, hij voelde zich wel al iets zekerder worden van het flirten. Hij keek even om zich heen of niemand in de gang hen kon horen praten. Daarna legde hij zijn hand op haar schouder en fluisterde in haar oor.
"Hoe je kan spijbelen zonder gepakt te worden door de leraar." Zei hij en lachte zachtjes. Hij mocht wel dubbelzinnige opmerkingen maken maar hij was zeker niet een jongen die zomaar alles zei. "Nou, nu je het zegt..." Dex hield zijn adem in. Gelukkig zei ze geen ja, anders had hij echt met een mond vol tanden gestaan. Wat had hij moeten zeggen? Of moeten doen? Soms kon hij zichzelf wel vervloeken dat hij niet zo smooth kon flirten met iemand die echt iets voor hem betekende als met meisje die hij gewoon tegen kwam.

Gelukkig hoefde hij niets te doen en kon hij zo zijn spullen in zijn kluis leggen. Hij sloot zijn kluisje en draaide zich weer om naar Ruby.
"Ben je er klaar voor om wat stoute dingen bij te leren?" Zei hij met een kleine grijns op zijn gezicht.

Een grijns ontstond op zijn gezicht, en hij boog zich naar haar toe. Een enorm zenuwachtig gevoel barstte los in haar buik, en Ruby dwong zichzelf stil te blijven staan. Dex bracht zijn gezicht naast de hare. "Hoe je kan spijbelen zonder gepakt te worden door de leraar." Hmm, dat was eerlijk gezegd niet het antwoord wat ze verwacht had, maar dat deed haar goed. Ze had een paar keer jongens meegemaakt die... Nou ja... Die haar gewoon het bed in wilde hebben. Dex leek haar niet zo'n type. Of hij kon het nog goed verbergen. Ruby glimlachte en stapte van zijn kluisje weg. Dex deed zijn spullen erin en draaide zich toen weer om naar haar.
"Ben je er klaar voor om wat stoute dingen bij te leren?" zei hij met een grijns op zijn gezicht. Ruby glimlachte en knikte. "Lead the way, badguy."

Dex vond het wel leuk dat het gesprek tussen hem en Ruby eigenlijk wel goed verliep. Hij had zijn rugtas in zijn kluisje gelegd die had hij nu niet nodig en keek weer naar Ruby. "Lead the way, badguy." Dex lachte zachtjes. Hij pakte de hand van Ruby vast en nam haar mee door de gangen van de universiteit. Hij voelde zich nu al gewoon stoer. Hij had gewoon de hand vast van zijn crush zonder flauw te vallen. Als hij kon zou hij nu gewoon blij rond huppelen, maar hij moest natuurlijk wel een beetje stoer blijven en cool er uit blijven zien alsof er niets aan de hand was. Maar ook weer niet te cool, Dex zou zichzelf nog een paniekaanval aan praten als hij zo door zou blijven gaan.
"Stap 1 van onze les is de school uit gaan." Zei Dex terwijl hij Ruby begeleiden naar de uitgang van de school. De bel was ondertussen af gegaan en meerdere studenten liepen door de gangen. Gelukkig voor hen viel het dan minder op als ze naar buiten zouden lopen. "Stap 2 is zo ver mogelijk bij school vandaan een cafeetje zoeken en wat gaan drinken." Grijnsde Dex zodra ze het schoolterrein waren afgelopen. "En dat was al weer het einde van de les." Zei Dex grijzend toen ze voor een cafeetje stonden. Voor Dex was het niet de eerste keer dat hij spijbelde. Samen met Ethan had hij meer gespijbeld dan in de les gezeten. Dex hield de deur open voor Ruby.
"Na jou." Zei hij met een charmante glimlach. Ja hij kreeg zijn flirt skills terug zodra hij zich meer zelfverzekerder voelde.

Hij leek zo ontspannen, zo nonchalant. Waarom kon zij dat niet? Ruby had het gevoel dat ze stond te trillen op haar benen, en er zo door heen kon zakken. Waarom had ze Dex' zekerheid niet? Dex glimlachte naar haar, pakte haar hand en leidde haar naar de uitgang van de school. "Stap 1 van onze les is de school uit gaan." Ze liepen naar buiten, het school terrein over. Een paar mensen keken om, natuurlijk zou dit voor de nodige roddels zorgen. Ze waren beide best bekend, Ruby zelf dan niet op school, maar wel om haar werk. En Dex omdat zijn hoofd was van Silver Industries. "Stap 2 is zo ver mogelijk bij school vandaan een cafeetje zoeken en wat gaan drinken." Ruby glimlachte, terwijl ze nog steeds hand in hand liepen. Uiteindelijk kwamen ze bij een café, waar Dex haar los liet en de deur voor haar openhield. "Na jou." Ruby keek hem aan, voelde zichzelf opnieuw blozen en keek snel weg. Ze liep het café binnen en werden begroet door een meisje van het personeel. Ruby keek rond en keek toen naar Dex. "Waar wil je zitten?"

Dex vond het leuk om te zien hoe Ruby bloosde toen hij de deur open hield. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij vond het geweldig dat hij het voor elkaar kreeg om Ruby te laten blozen. Bijna op een zwevend wolkje volgde hij haar naar binnen. Dex begroette het meisje van het personeel.
"Zullen we daar zitten?" Vroeg hij en wees naar een hoekje waar een hoekbank stond. Het zag er knus uit en Dex dacht dat het een perfecte plaats was voor hun eerste... uhm date? De paniek sloeg toe in Dex zijn hoofd, was het een date of gewoon leuk kletsen? Moest hij nu hetzelfde doen zoals hij met Ethan om ging of juist niet. Nou ja natuurlijk moest hij niet helemaal hetzelfde doen maar.
Dex nam rustig adem, hij moest gewoon relaxed doen en dan zou het goed komen. Hij nam Ruby mee naar de plaats die hij uit gekozen had en ging daar samen zitten met haar. Toen ze beide zaten kwam het meisje van het personeel weer met vraag wat ze wilde drinken.
"Doe mij maar koffie, wat wil jij?" Vroeg Dex aan Ruby.

Toen het meisje de bestelling van hun had opgenomen leunde Dex wat naar achteren. "En hoe voelt het nu om stout te zijn?" Vroeg Dex met een brede grijns op zijn gezicht. Dex pakte een kartonnen onderzettertje van tafel en begon daar mee te spelen. Dex deed dat altijd als hij nerveus was. Hij keek naar Ruby en voelde hoe zijn hele lichaam gewoon begon te tintelen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht.

Dex wees een plek aan en liep er naar toe. Ruby volgde en ging op de hoekbank zitten. Het zag er knus uit. In feite zou ze tegen hem aan kunnen gaan liggen. Als ze het lef zou hebben om dat te doen. En dat had ze niet. Het personeelsmeisje kwam langs om hun bestelling om te nemen. "Doe mij maar koffie, wat wil jij?" Shit, hier had ze helemaal niet aan gedacht. Ze moest op haar lijn letten, ze mocht geen suikers, enzovoort. "Sinaasappelsap, alsjeblieft." Dat was niet meteen ongezond te noemen. Ze zou er geen gezeur mee krijgen. In ieder geval niet meteen.
"En hoe voelt het nou om stout te zijn?" vroeg Dex met een grijns. Ruby glimlachte, trok een voet op de bank waarop ze zaten. "Goed, denk ik. Al ben ik bang om op m'n kop te krijgen..."

Yep Dex had de juiste plaats uitgekozen om te gaan zitten. Hij zat toch nog naast haar, maar niet awkward naast haar. Nu moest hij alleen nog iets verzinnen waardoor hij minder zenuwachtig zou worden. Het was fijn om zijn nervositeit kwijt te kunnen in het onderzettertje waar hij mee speelde maar er moesten wel stappen gezet gaan worden. "Goed, denk ik. Al ben ik bang om op m'n kop te krijgen..." Dex lachte zachtjes.
"Als je er problemen mee krijgt op school geef je mij maar de schuld." Zei hij. "Ten slotte heb ik je verleid om mee te gaan." Zei hij lachend. Hij legde zijn arm op de leuning zodat zijn arm achter Ruby lag. Dex werd er al beter in, hij werd wat zelfverzekerder en durfde dan wat meer relaxter met Ruby om te gaan. Nu moest hij alleen nog een gespreksonderwerp vinden om over te praten. Hij wilde niet heel cliché vragen hoe het ging op school of zo. Hij draaide een paar het onderzettertje in zijn handen Dex begon zich te irriteren aan het onderzettertje en het nerveuze gespeel er mee. Hij legde zijn hand op het onderzettertje zodat het plat op tafel lag en keek weer naar Ruby.
"Sorry ik moet altijd ergens mee spelen als ik nerveus ben." Dex sloot zijn ogen en kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hij keek weer naar Ruby. "Ik bedoel.. Gewoon een soort tikje of zo." Probeerde hij zichzelf te redden. Dex was blij dat het personeelsmeisje weer langs kwam met hun bestelling.

"Als je er problemen mee krijgt op school geef je mij maar de schuld." Zei hij. "Ten slotte heb ik je verleid om mee te gaan." Ruby glimlachte. Dex legde zijn arm achter haar op de leuning. Ruby durfde nu toch wat meer naar hem toe te gaan zitten, haar rug ontspannen tegen de rugleuning aan leunend. "Nee, ik wil de schuld niet op jou gaan leggen," zei ze met een glimlach. Ze beet op haar lip toen het stil bleef, en zocht naar een onderwerp om over te praten. Ruby merkte dat Dex een onderzettertje steeds in zijn hand omdraaide. Hij was ook zenuwachtig, merkte ze nu wel. "Sorry ik moet altijd ergens mee spelen als ik nerveus ben." Dex had de onderzetter weer op het tafeltje gelegd. "Ik bedoel... Gewoon een soort tikje ofzo," Ruby grinnikte, hun drankjes werden op tafel gezet en Ruby bedankte het meisje.
"Zo nerveus ben je volgenmij niet eens." zei ze met een glimlach. Waarschijnlijk had hij al veel meer ervaring in daten - en verder dan dat - dan zij had.

"Nee, ik wil de schuld niet op jou gaan leggen," Dex glimlachte. Eerlijk gezegd was hij er wel blij mee, hij kon er niet echt meer problemen bij krijgen. Hij stond al zo ongeveer levenslang bij zijn vader in het krijt door alles wat hij de afgelopen jaren gedaan heeft. Als die man er ook nog lucht van zou krijgen dat Dex meisjes hield met spijbelen dan zou hij levenslang opgesloten worden door zijn vader. Hij maakte het er al niet beter op om ook nog eens een flap uit te zijn en toe te geven dat hij super nerveus was. Dex was dan ook super blij dat het meisje met hun bestelling er tussen door kwam. Hij bedankte haar en hoopte dat het gesprek ergens anders over zou gaan. "Zo nerveus ben je volgenmij niet eens." Dex lachte zachtjes.
"Ik denk als ik het een cijfer moest geven tussen de 1 en de 10 dat ik het een 12 zou geven." Zei hij lachend. Hij keek weer naar Ruby met een brede grijns op zijn gezicht.
"Ik ben er gewoon heel goed in het verbergen." Dex keek even bedenkelijk. "Nou ja verbergen.. Uiteindelijk zeg ik het toch nog maar je snapt wat ik bedoel." Zei hij zacht lachend. Hij maakte het gesprek er echt niet beter op. "Jij niet dan?" Vroeg Dex. Misschien kreeg Dex zo ook wat duidelijkheid of het nu gewoon een leuk gesprek was of een date was.

"Ik denk als ik het een cijfer moest geven tussen de 1 en de 10 dat ik het een 12 zou geven." Ruby keek hem aan, maar hij leek het te menen. Was hij echt zo zenuwachtig? Maar waarom? Om haar? "Ik ben er gewoon heel goed in het verbergen." Ze keek hem weer aan. "Nou ja verbergen.. Uiteindelijk zeg ik het toch nog maar je snapt wat ik bedoel." Ruby glimlachte en knikte. "Je plaatst je ego ervoor, of niet?" Plagend prikte ze hem een paar keer in zijn zij, waarna ze haar armen voor haar buik vouwde. "Jij niet dan?" vroeg hij op zijn eerdere woorden. Ruby voelde zichzelf rood worden - alweer. "Ja, wel... Ik... weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Ik heb geen ervaring met jongens en... Weet ik veel... Ik bedoel... Je bent een leuke jongen... En... Tja..." Wat wilde ze eigenlijk zeggen?

"Nee, mijn ego is eerder zo groot dat hij alle plaats in neemt." Grijnsde Dex. Oké dat was niet helemaal waar, Dex hield er van om grapjes te maken over zijn ego. Hij probeerde Ruby haar hand te pakken omdat het prikken in zijn zij kietelde. Hij moest dan ook zacht lachen en wist met een smooth beweging zijn arm over haar schouders te leggen en Ruby dichterbij hem te trekken. Dex had wel wel skills, hij moest het alleen eerst verpesten voordat ze er uit kwamen. "Ja, wel... Ik... weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Ik heb geen ervaring met jongens en... Weet ik veel... Ik bedoel... Je bent een leuke jongen... En... Tja..." Dex probeerde iets van haar woorden te begrijpen. Hij begreep wel wat ze bedoelde te zeggen maar niet waarom het zijn vraag zou kunnen beantwoorden.
"Dus als ik het goed begrijp probeer je, je nervositeit te verbergen door te denken dat ik een leuke jongen ben." Zei Dex alsof hij diep nadacht. "En werkt het? Of moet ik nog leuker zijn daarvoor?" Vroeg hij lachend. Gelukkig was hij nu een stuk minder nerveus.

Hij pakte haar hand, kennelijk kietelde het geprik dus wel. Ruby kon er zelf ook niet tegen, maar je had mensen die er wel tegen konden. Maar daar was hij er dus geen van. Mooi. Dex legde zijn arm om haar schouders en trok haar dichterbij. Ruby schrok eerst, maar liet zich toen toch maar tegen hem aan zakken, met haar hoofd tegen zijn schouder aan. "Dus als ik het goed begrijp probeer je, je nervositeit te verbergen door te denken dat ik een leuke jongen ben." Ruby beet op haar lip. "En werkt het? Of moet ik nog leuker zijn daarvoor?" Ruby schudde haar hoofd. Als hij nog leuker zou zijn - zou dat uberhaupt mogelijk zijn? Dan wist ze helemaal niet meer hoe ze moest reageren. "Als ik nu al nerveus van je wordt... Ik weet niet of je wel nog leuker kunt zijn." Shit, ze had het toegegeven. Wat als hij haar niets vond?

Als het om kietelen ging was Dex daar nog al gevoelig voor dus het prikken in zijn zij was een ding waar hij zeker niet tegen kon. Door Ruby tegen hem aan te trekken hield het kietelen op. Zo vond hij het ook een stuk leuker om samen met Ruby te zitten. "Als ik nu al nerveus van je wordt... Ik weet niet of je wel nog leuker kunt zijn." Een grote grijns verscheen op zijn gezicht. Had hij serieus al van de eerste keer dat hij haar zag moeilijk gedaan om er na zo lange tijd achter te komen dat het meisje waar hij een crush op had hem ook leuk vond. Met een brede grijns op zijn gezicht keek hij naar Ruby. Hij kon niet wachten om het Ethan te vertellen dat Ruby hem leuk vond. Oké dat was echt weird, het meisje waar Dex al zo lang verliefd op was zei zo juist dat zij hem leuk vind en Dex denkt als eerste aan zijn beste vriend. Ethan had hem waarschijnlijk voor zijn kop geslagen als hij zijn gedachten kon horen.

Ow ja Ruby.

"En ik heb nog niet eens meegevraagd op een echte date en je denkt nu al dat ik niet nog leuker kan zijn." Zei Dex met een grote grijns. Dex streek met zijn vingertoppen langs de kaak van Ruby en boog naar haar toe. Nee hij moest wachten totdat ze een echte date hadden gehad, was dat niet zo'n speciale regel in al die chickflicks? Dex was er nog al verbaasd van dat hij al die dingen zich kon herinneren op dit moment. Hij drukte zachtjes zijn lippen tegen de wang van Ruby en keek haar daarna weer aan. Hopelijk was dat leuk genoeg.

"En ik heb je nog niet eens meegevraagd op een echte date en je denkt nu al dat ik niet nog leuker kan zijn." Ruby deed haar mond open om te antwoorden, maar sloot haar kaken weer toen ze zijn vingertoppen langs haar kaak voelde strijken. Zijn vingers lieten kippenvel achter. Zacht voelde ze zijn lippen op haar wang, waarna hij zijn hoofd weer terug trok. Ruby glimlachte - wauw, ze werd niet eens rood. Ze aarzelde even, maar plaatste toen haar lippen tegen zijn mondhoek, waarna ze haar hoofd weer op zijn schouder legde. Ze liet haar blik uit haar raam gaan, toen ze een paar mensen met camera's rond zag lopen. Journalisten. Paparazzi. Iets waar ze nu geen zin in had. Waarschijnlijk zou Dex er ook wel bekend mee zijn.
"Dex." zei ze zacht, op indringende toon. "Ik weet niet hoe jouw pa gaat reageren als wij straks samen in de krant staan, maar mijn ouders vinden dat waarschijnlijk niet zo leuk. Zullen we ergens anders heen gaan?"

Dex voelde zich echt helemaal in de zwevende hemel toen Ruby hem een kus terug gaf. Hij voelde zich helemaal ontspannen, de zenuwen die hij eerder had waren helemaal verdwenen. "Dex. Ik weet niet hoe jouw pa gaat reageren als wij straks samen in de krant staan, maar mijn ouders vinden dat waarschijnlijk niet zo leuk. Zullen we ergens anders heen gaan?" Dex keek in de richting waar Ruby naar keek en zag daar een aantal mensen met een foto camera. Dex had nooit super veel last van paparazzi. Alhoewel zijn pa had behoorlijk was geld neer gelegd om een groot deel van Dex zijn party verleden te kunnen verduisteren. Maar natuurlijk was niet alles verduisterd en volgde mensen hem nog steeds om te zien of hij steekjes liet vallen. Daarbij kon Dex ook begrijpen dat paparazzi Ruby volgde en moest hij toegeven dat hij ook kon begrijpen dat Ruby niet wilde dat zij samen te zien waren. Veel vaders zullen er niet blij van worden als ze te horen kregen dat ze samen waren gezien met Dex Silver.
"Dat lijkt me een goed idee." Zei hij. Dex liep naar het meisje van het personeel om haar te betalen voor de drankjes. Daarna liep hij terug naar Ruby. "Waar wil je naar toe?" Vroeg hij met een glimlach.

"Dat lijkt me een goed idee," zei Dex, opgelucht zuchtte Ruby. Even was ze bang dat de jongen zou vinden dat ze zich aanstelde. Maar waarschijnlijk had hij hier zelf ook vaak genoeg last van. Of niet? Zou het raar zijn om dat te vragen? Ze wist het niet.
Dex stond op en liep naar het personeelsmeisje om hun drankjes te betalen. Ruby liep hem achterna.
"Waar wil je naar toe?" vroeg Dex. Ruby haalde haar schouders op.
"Laten we gewoon een stukje gaan lopen, als we ergens een leuke plek zien kunnen we daar gaan zitten?" Ze keek naar de deur van het café, waar nu de fotograven zich al verdrongen. Ze zuchtte, meer omdat ze wist ze niet stevig genoeg in haar schoenen stond om zich erdoorheen te wurmen. Ze zou er vast staan. Ze vast worden gehouden. En dat vond ze eigenlijk niet zo een fijn vooruitzicht.

"Laten we gewoon een stukje gaan lopen, als we ergens een leuke plek zien kunnen we daar gaan zitten?" Dex knikte. "Klinkt als een plan." Zei hij met een glimlach. Hij pakte Ruby haar hand vast en liep samen met haar het café uit. Dex wist niet echt waar hij naar toe moest lopen, zo lang de camera mensen hun maar niet te goed konden zien. Dat ging in elk geval een hele opgave worden. Die mensen zaten zo wat aan je vast gekleefd als bijen aan honing. Maar Dex liet de pret daardoor niet minder worden.
"Heb je er vaak last van? Van die mensen?" Vroeg Dex. Hij keek naar Ruby eigenlijk niet echt over na gedacht of hij het wel zo maar mocht vragen. "Mijn pa heeft daar echt een hele regeling mee op gezet. Dat paparazzi in aantal meters binnen Cambrigde geen foto's mogen maken. Misschien als er iets naar buiten komt dat hij er een advocaat op kan zetten." Bood Dex een soort van aan. Hij wist helemaal niet of Ruby daar wel op zat te wachten. In elk geval wou Dex het een soort van goed maken als het inderdaad fotografen waren geweest die voor hem kwamen. Ze wilde altijd nog wel eens goed verhaal horen over het verleden van Dex. En vooral over zijn moeder.
"Ik denk dat ik trouwens een perfecte plek weet niet zo ver van hier." Zei hij. Het was een soort tuinhuisje waar hij en Ethan vaak ongestoord konden zitten. Als Dex met Ethan op pad ging was het helemaal erg met die fotografen. "Een goeie vriend en ik hebben ooit een tuinhuisje gebouwd om dat soort mensen te kunnen vermijden, we kunnen daar heen gaan." Stelde hij voor.

"Heb je daar vaak last van? Van die mensen?" Ruby keek hem aan. Hij had haar hand gepakt en mee het cafe uit genomen. "Best wel, eigenlijk... Ik vind het moeilijk om ze van me af te duwen..." mompelde Ruby. "Mijn pa heeft daar echt een hele regeling mee op gezet. Dat paparazzi in aantal meters binnen Cambrigde geen foto's mogen maken. Misschien als er iets naar buiten komt dat hij er een advocaat op kan zetten." Ruby keek hem met grote ogen aan. "Wauw. Daar heb je geluk mee. Mij werd verteld dat het erbij hoorde, dat ik er maar mee moest leren omgaan." Ze had nare - hele nare - ervaringen met fotograven...
"Ik denk dat ik trouwens een perfecte plek weet niet zo ver van hier." Ze werd wat opgeschrokken door zijn stem, en knikte toen. "Een goeie vriend en ik hebben ooit een tuinhuisje gebouwd om dat soort mensen te kunnen vermijden, we kunnen daar heen gaan." Ruby knikte instemmend. Een gebouwde hut, dat stond haar eigenlijk wel aan. Hoe groot zou het zijn? Knus genoeg. "Is prima. Als ze ons niet kunnen vinden, vind ik het prima," zei ze met een glimlach.