<sub>De druppels zweet stonden op zijn voorhoofd en ook zijn hemd was op zijn rug en borst bezweet. Dat was nu iets dat je kreeg als je intensief aan het sporten was, dan zweten je nu eenmaal. De warme temperatuur hield daar ook totaal niet bij, maar Ethan had eerder toch besloten om binnen te trainen in plaats van buiten. Binnen had je nog airco, iets dat buiten niet zo was. Veel wind was er die dag daarbij ook niet.
De basketbal in zijn handen liet hij weer los zodat die de grond op viel en hij verder kon dribbelen richting de ring aan de overkant. Al een hele tijd was hij zo bezig geweest. De hele zaal had hij voor zich alleen wegens bepaalde redenen. Ten eerste was het weekend en veel studenten gingen dan naar huis of waren gewoon thuis. Als ze toch op school bleven stond de sporthal nooit op nummer één van plekken om heen te gaan. De gemiddelde student hield er toch niet van. Niet dat je Ethan ging horen klagen, enkel dankzij dat had hij de hele zaal voor zich alleen.
Een hele tijd ging hij zo verder tot dat er een groepje jongeren toch de sporthal binnen kwam met een hoop lawaai. Dat was voor de jongen genoeg om te stoppen. Na meer dan een uur kon dat ook zeker geen kwaad en hij keek ook echt uit naar de douches.

Eenmaal gedoucht bond hij een handdoek rond zijn middel om de kleedkamers vervolgens in te wandelen. In één van de vele kluisjes staken zijn spullen die hij toch echt nodig had. Met enkel maar een handdoek rond zijn middel ging hij niet op het schoolterrein rond lopen. Een grijns vormde zich echter op zijn gezicht wanneer dat hij een wel bekend persoon zag staan. 'Hi Dex,' begroeten de jongen zijn beste vriend. Ondertussen begon hij de code van zijn kluisje in te geven.</sub>

Dex was wat eerder de gymzaal uitgelopen. Hij begon een paniek aanval te krijgen van de vele geluiden die hij hoorde en had tegen de coach gezegd dat hij zich alvast ging omkleden. Hij stond met zijn voorhoofd tegen de koude tegels aangedrukt. De geluiden galmde na in zijn hoofd. Alle beelden speelde telkens weer af voor zijn ogen. Hij had het benauwd maar nam niet de moeite om de hete kraan uit te zetten. Hij stond zo voor een aantal minuten en toen hij de geluiden hoorde van de jongens in de kleedkamer ging hij recht staan. Gelukkig ging het al een stuk beter. Hij droogde zichzelf af en wikkelde de handdoek om zijn middel. 'Hi Dex,' Dex grijnsde breed toen hij Ethan zag en gaf hem een klap op zijn schouder.
"Ethan." Zei hij grijnzend en tikte zijn code in van zijn kluis. Hij pakte zijn spullen er uit. Dex vond kleedkamers altijd een beetje awkward. Waar moest je het in godsnaam over hebben in zo'n kleedkamer.
"Ga je vanavond nog mee uit?" Vroeg Dex aan Ethan. Hij begon zichzelf aan te kleden. Hij keek op toen hij zijn broek aangetrokken had. "Die leuke meid van vorige week komt ook weer. Ze vroeg nog naar je." Zei hij met een brede grijns. Hij stond met zijn shirt in zijn handen en maakte niet echt aanstalten om die aan te trekken. Dex had helemaal geen zin in de volgende les en probeerde het dan ook zo lang mogelijk uit te stellen om daar naar toe te hoeven gaan.

_{Ook Dex begroeten hem, en vroeg haast meteen of dat hij nog mee uit wilden gaan. Hij had niks te doen, dus waarom ook niet. ‘Yeah sure.’ Ethan keek even naar Dex, die daar enkel in zijn broek stond met zijn shirt in zijn handen. De deur van zijn kluisje deed hij maar open wanneer dat hij zijn blik afwenden. Op precies het goede moment had hij zijn eigen kluisje geopend. De deur ging open richting Dex wat ervoor zorgde dat ze elkaar toch even niet konden zien, tot één van de twee besloot om zich te verplaatsen. ‘Het zou zonden zijn om niet te gaan dan,’ zei Ethan. Hij wist maar goed genoeg over welk meisje dat Dex het had. Vorige keer had hij genoeg last van haar gehad, al zou de meerderheid van de jongenspopulatie dat niet erg hebben gevonden. Ethan behoorde in ieder geval niet tot dat gedeelten, maar hij hield de schijn er in wat niet moeilijk was.
‘Maar wie zegt dat we tot vanavond moeten wachten?’ Met zijn spullen en kleding in zijn handen deed hij zijn kluisje weer dicht om zijn beste vriend grijnzend aan te kunnen kijken. Hij had genoeg gedaan voor vandaag, als hij naar een les zou gaan dan viel hij honderd procent zeker in slaap. ‘We zijn oud genoeg om te beslissen naar welke lessen we wel en niet gaan.’ Ondertussen begon hij maar met zichzelf aan te kleden.}

‘Het zou zonden zijn om niet te gaan dan,’ Dex grijnsde. Het meisje hing de hele avond bij Ethan maar had aan het einde van de avond nog steeds zijn nummer niet. Het was met toeval dat Dex het meisje nog een keer tegen kwam op straat en ze mededeelde dat ze vanavond daar weer zou zijn.
"Wauw niet zo enthousiast Romeo." Zei Dex die enige sarcasme voelde in de woorden van Ethan. Hij lachte zachtjes terwijl hij zich aankleden. "Ze vond je gewoon erg leuk." Zei Dex. Dat kind ratelde er maar over door hoe gezellig ze het wel niet had met Ethan. "Volgens mij waren haar exacte woorden: Zijn ogen waren zo mooi dat ze bijna licht gaven in de ruimte." Sprak Dex dramatisch alsof hij een stuk van Shakespeare vertelde. "Daar zou ik toch een dokter naar laten kijken als licht geven." Grijnsde Dex.
HIj was lekker de tijd aan het rekken door zich zo langzaam mogelijk aan te kleden. En Ethan dacht er hetzelfde over na als Dex.
"Oud genoeg wel, verstandig genoeg?" Dex haalde zijn schouders op en grijnsde. "Klinkt als een goed plan, waar wil je het feestje beginnen?" Vroeg Dex terwijl hij zijn shirt aan trok.

_{Heel de tijd had Ethan met een frons op zijn gezicht, en een glimlach staan toe kijken wanneer dat Dex een hele uitleg deed over het meisje. Hij wist goed genoeg wie dat hij bedoelde en ze had er niet mis uit gezien, maar toch. Zelfs haar naam was hem ontglipt al zou hij daar wel weer op komen moest hij even denken. ‘Ik had vooral het gevoel dat ze me gewoon beter wilde leren kennen vanwege bepaalde mensen in mijn leven. Zoals de meesten,’ legde Ethan uit al was het voor hem meer een excuus om het meisje van zich af te kunnen duwen. ‘Zeg nu zelf als jij een meisje was zou je dan ook niet heel graag bij je vriendinnen willen gaan stoefen over dat je bevriend bent met de zoon van de president?’ Nee, ze waren allemaal hetzelfde.
‘We weten allebei dat ik de verstandige ben van ons twee,’ reageerde Ethan daarop met een plagende glimlach. Die had Dex zelf gezocht. Het idee om lessen over te slaan maar meteen de stad in te trekken vond zijn compagnon goed aangezien hij zijn shirt meteen aan trok. ‘Als we nu eens ergens rustig beginnen en dan kunnen we in het één of het andere danscafé eindigen. Misschien dat we mijn nieuwe vlam daar dan wel tegen komen.’ Ethan deed zijn horloge aan terwijl dat hij zich al naar de uitgang begaf. Hij had genoeg van de zweetgeur die er hing dus de frisse lucht zou als een opluchting komen.
‘Dus vertel eens Dex, je ware liefde al tegen gekomen?’ Ze moesten het toch zeker niet heel de tijd hebben over de meisjes die hem versierde, daarbij wilde hij het gewoon van hem weten.}

Dex kon het probleem wel begrijpen van Ethan. Dex herkende het probleem zelfs, nu wilde niemand bevriend met hem raken omdat zijn pa de baas is van Silver Industries. Maar de meeste mensen wilde bevriend met hem raken om hij onwijs veel geld had. Dex had daar in het verleden grote fouten meegemaakt. Maar nu ging hij alleen maar het rechte pad af.
"Ik denk ook niet dat ze alleen maar bevriend met je wilt zijn." Lachte Dex. "Echt de manier waarop ze over je sprak wilde ik bijna zeggen dat ik je vriendje was. Ze kwijlde er nog net niet bij." Grijnsde Dex.
‘We weten allebei dat ik de verstandige ben van ons twee,’ Dex trok zijn wenkbrauw op en keek zijn beste vriend aan. "Uhu heel verstandig." Zei hij sarcastisch. Ze waren allebei niet verstandig en zeker niet als er al wat alcohol voorbij was gekomen.

"Het klinkt in elk geval als een goed plan." Zei Dex toen Ethan zijn voorstel had gedaan. Vooral het idee dat hij niet nog eerst naar zijn lessen hoefde te gaan. Misschien week hij een klein stukje van zijn rechte pad af. Dex volgde Ethan naar buiten en nam even een frisse teug lucht. ‘Dus vertel eens Dex, je ware liefde al tegen gekomen?’ Dex haalde lichtjes zijn schouders op.
"Nog steeds een onwijs grote crush op Ruby maar nog geen stappen echt onder nomen." Zei Dex. Dex had al sinds de eerste schooldag ongeveer een crush op Ruby maar nooit durfde hij daar iets mee te doen.
"Dus nee is eigenlijk het beste antwoord." Toch moest hij het ooit onder ogen komen en Ruby aanspreken. Maar het zag er niet naar uit dat, dat snel ging gebeuren.

<sub>‘Was het zo erg? Wauw straks wordt ze nog zo’n stalker waar je wel eens over hoort. Foto’s trekken, elke stap die ik zet volgen en het vervolgens noteren op één of andere enge site. Pedofielen vinden die site dan, ontdekken mijn dagelijkse routine en komen me ontvoeren,’ een veel te lange uitleg die veel te ver gezocht was. Hij moest echt stoppen met al die politieseries die hij keek en de duizenden horror films. Ethan zou er nog eens paranoia van worden. ‘Misschien moet ik maar aan Vince vragen of hij ons vanavond wilt vergezellen,’ zei hij met een knipoog om aan te geven dat het die keer wel een grap was. Vince was zijn chauffeur maar ook bodyguard. Als er belangrijke zaken plaats vonden dan stond hij er altijd. Zo ging de kerel zelfs mee als ze op schoolreis gingen, enkel om ervoor te zorgen dat hij veilig was, en de andere belangrijke studenten.
Bij het horen van de sarcasme in de man zijn stem gaf hij met zijn vingers een zachte tik tegen de achterkant van zijn hoofd. ‘Ik was serieus bezig,’ sprak hij maar nog altijd met een glimlach. Nee, er was heel wat meer voor nodig wilde je dat hij zich beledigd of aangevallen voelde. Zeker als het uit Dex zijn mond kwam.

Ethan keek even over zijn schouder naar Dex tot de man naast hem kwam wandelen. Hij begon weer over Ruby, wat wilde zeggen dat ze nog altijd achter haar gat aan liep. ‘Je kent vrouwen, ze willen altijd dat mannen de eerste zet nemen want dat is hoe het hoort te zijn.’ Ethan haalde daarbij even kort zijn schouders op. ‘Maar als je wilt mag je mijn stalker hebben.’</sub>

Dex grijnsde toen Ethan begon door te ratelen over een stalker. Hij zag het meisje er niet voor aan maar je weet het maar nooit. "Vince is wel een chille dude." Zei Dex. Hij was de bewaker van Ethan maar je kon echt met hem lachen. "Dan weet je in elk geval zeker dat je geen last heb van meisjes." Grijnsde Dex. Als je en bewaker er bij zetten durfde niemand meer met ze te praten. Of het lag misschien aan Vince die man zag er altijd gewoon gevaarlijk uit.
"Dus laten we dat maar niet doen, anders verlies jij nooit je maagdelijkheid." Zei Dex lachend en sloeg Ethan op zijn schouder. Soms maakte Dex zich er echt zorgen om, hij had Ethan graag als vriend en kon begrijpen dat hij niet veel vrienden hoefde. Maar soms dacht Dex wel eens dat hij de enige was die hij had als vriend. Misschien zag Dex ook wel spoken en viel het reuze mee.

‘Je kent vrouwen, ze willen altijd dat mannen de eerste zet nemen want dat is hoe het hoort te zijn.’ Dex zuchtte zachtjes. Nee hij was daar helemaal niet goed in. Eerste stappen zetten? Stel je voor dat je afgewezen zou worden. Dex wist niet of hij daar mee zou kunnen leven.
"Nha nee dankje, je mag je stalker houden. Ik blijf wel for ever alone dan." Zei Dex lachend.

<sub>Vince was inderdaad een chille dude, dat moest ook wel. Ethan bestat meer tijd met hem dan met zijn eigen vader die het te druk had. Hij kon het begrijpen en nam het zijn vader niet kwalijk, maar het was een feit dat hij Vince vaker zag. De man was haast als een tweede vader voor de jongeman. ‘Natuurlijk niet, dan hangen ze allemaal rond Vince zijn lijf te dansen,’ zei Ethan lachend, maar die lag verdween bij de volgende woorden.
‘Ej,’ was Ethan zijn eerste reactie waarbij je duidelijk aan zijn stem kon horen dat hij vrij beledigd was. Hij kon het dan ook niet laten om Dex nog een tik tegen zijn hoofd te geven en zijn handen nadien in zijn broekzakken te steken. ‘Een vaste relatie heb ik op het moment dan misschien niet, maar zo erg is het ook weer niet met mij gesteld.’ Zijn handen had hij alweer uit zijn broekzakken genomen en sloeg hij over elkaar.

God nee, hij wilde zijn zogenaamde stalker niet hebben, al kwam hij haar vast nog tegen. Joepie. ‘Laten we dan met twee forever alone blijven,’ zei Ethan gevolgd door een zachte stoot met zijn elleboog tegen Dex. Eigenlijk was hij slecht bezig, tips over de liefde geven terwijl hij er zelfs niks van kon. Ook Ethan had de moed en het zelfvertrouwen niet om de eerste stap te zetten, daarom ook dat ze na jaren nog steeds beste vrienden waren en niet meer. Wel ja, er kon teveel mis lopen met de waarheid. ‘Ik rijd trouwen.’ De sleutels van zijn Mercedes haalde hij al uit zijn zak. Het was een wonder dat zijn auto hier aan school mocht blijven staan zonder dat Vince erin wilde overnachten.</sub>

‘Natuurlijk niet, dan hangen ze allemaal rond Vince zijn lijf te dansen,’ Dex had zo juist een flesje water opgemaakt en probeerde al te antwoorden voordat hij zijn water had doorgeslikt (de jongen was zo charmant). "Natuurlijk heb je dat lichaam van Vince wel eens gezien, ik zal als meisje dan ook om hem heen dansen." Lachte hij. "Maar als hij alle meisjes afleid kunnen wij lol maken." Grijnsde Dex breed. Dex wreef met zijn hand over zijn achterhoofd. Na die tweede tik zou hij voorlopig zijn commentaar even voor zich houden. Een derde zou nog een zaagsel verschuiven veroorzaken. ‘Een vaste relatie heb ik op het moment dan misschien niet, maar zo erg is het ook weer niet met mij gesteld.’ Dex keek zijn beste vriend aan. Dex kon zich niet herinneren dat hij Ethan met een meisje had gezien. Misschien moest hij dat dan gedaan hebben waar Dex niet bij was. Gelukkig niet zeg, die twee waren al bijna onafscheidelijk dan zou dat helemaal het top punt van beste vrienden zijn. ‘Laten we dan met twee forever alone blijven,’ Dex grijnsde.
"Ik zie ons als helemaal op een veranda zitten als we 80 zijn. Nog steeds for ever alone." Zei de jongen lachend. Het zou niet zo vaart lopen, Dex wist heel goed dat er voor hen beide nog wel iets op het pad voorbij zou komen. ‘Ik rijd trouwen.’
"Had ik trouwens als gezegd dat ik van je hou?" Grapte Dex. Hij mocht zijn auto helemaal niet op het terrein hebben staan en Dex haatte dat. Hij moest alles met het openbaar vervoer doen en dat duurde zo eeuwig lang. Nu was hij gewoon heel blij dat Ethan wel zijn auto mocht hebben. Het scheelde een hoop reistijd.

<sub>Vince had inderdaad een prachtig lichaam maar zo iets kreeg je nu eenmaal met de nodige training. Ethan kon haast met zekerheid zeggen dat de man altijd trainde wanneer dat hij niet moest werken. ‘Wat jammer dat je het als jongen niet zou doen, dat zou ik graag zien.’ Ethan kon zich ongeveer wel inbeelden hoe het eruit zag moest Dex om Vince heen staan te dansen. Dat zou youtube waardig zijn.

Als ze voor altijd alleen bleven was dat hun toekomst. Als oudjes in een rusthuis in de veranda. ‘Niet de toekomst die ik geplant had.’ zei Ethan lachend.
Dex vroeg of dat hij al gezegd had dat hij hield van Etha, maar natuurlijk zonder diepere betekenis. ‘Nog niet genoeg,’ reageerde hij met een grijns. Hij kende Dex en door hun status als beste vrienden kon zijn eigen uitdrukking makkelijk worden opgevat als een grap, iets waar je verder niks bij moest gaan zoeken. Het was alsof Ethan er gewoon verder op in ging. De portiersdeur werd geopend en Ethan stapte in. De auto starten hij al terwijl dat hij wachten op Dex om te kunnen vertrekken. ‘Maar vertel eens, wat is de bestemming van mijn stalker?’ vroeg hij dan toch maar. Toch interesse tonend in het meisje, al kon je het niet echt interesse noemen als je Ethan zijn gedachtegang wist.</sub>