"Best wel, eigenlijk... Ik vind het moeilijk om ze van me af te duwen..." Dex kon het wel begrijpen. Als meisje was dat toch anders dan als jongen. Dex was altijd wel een beetje rebels geweest naar de media en kon hij het ook maken. Als je dat nooit gedaan had dan werd je meteen als trut af geschermd in de media en dat was Ruby zeker niet. "Kan ik begrijpen, is ook niet niets." Zei Dex met een glimlach. Dex schudden zachtjes zijn hoofd. "Daar mee leren om gaan?" Vroeg hij lichtelijk verrast. "Het is best wel lastig om daar mee te leren leven. Ik kan haast wel zeggen dat ik het zelf onder vonden heb." Zei hij er zachtjes achter aan.
Dex kwam op het geweldige idee om naar het tuinhuisje te gaan als ontsnapping aan die vervelende mensen. Ruby vond het ook een goed idee dus dat kwam mooi uit. Hij liep samen met Ruby naar het tuinhuisje waar hij de sleutel in de deur stak.
"Hmm ik weet niet echt hoe het hier binnen er uit ziet, de laatste keer dat we hier waren hebben we het niet helemaal nuchter mee gemaakt." Grijnsde Dex hij haalde wat beschaamd zijn hand door zijn haar en gooide daarna de deur open. Gelukkig viel het mee. Een paar lege drank flessen lagen over de vloer maar voor de rest viel het nog reuze mee. "Kom binnen." Zei hij met een glimlach.

"Het is best wel lastig om daar mee te leren leven. Ik kan haast wel zeggen dat ik het zelf onder vonden heb." Ruby keek Dex aan, keek vervolgens naar de grond en klemde haar kaken op elkaar. Hij hoefde niet te weten wat haar was overkomen. Kennelijk had hij ook niet echt goede ervaringen ermee. "H-hoezo?" Ze kon er niets aan doen, ze was te nieuwsgierig wat hij had meegemaakt.
Ze kwamen bij zijn tuinhuisje aan, waar hij de deur met een sleutel openmaakte. "Hmm ik weet niet echt hoe het hier binnen er uit ziet, de laatste keer dat we hier waren hebben we het niet helemaal nuchter mee gemaakt." Ruby grinnikte enkel. Ze begreep het wel. Dex opende de deur, liet haar binnen en Ruby liep het tuinhuis binnen. Ze liet haar blik er even overheen gaan, maar het viel mee - wat haar betrof. Er lagen een paar lege drankflessen, maar dat had ze dus wel verwacht.

Natuurlijk had Dex de vraag kunnen verwachten van Ruby. Hij kon er ook maar beter eerlijk over zijn dan over liegen. Daarbij hoefde hij ook niet in een keer alles te vertellen aan haar. "Ik heb aantal jaar geleden wat proberen gehad met de media, ze volgde me nog al op mijn hielen omdat ik een makkelijk doel was op dat moment. En dat vinden ze leuk dan om iemand af te kunnen zeiken. Ik mag mijn pa echt bedanken dat hij het meeste uit de media heeft weten te krijgen." Vertelde Dex met een klein glimlach. Dit was misschien wel de hele lieve versie die hij vertelde. Als Ruby het daadwerkelijke verhaal zou weten dan zou ze waarschijnlijk meteen rechtsom keer maken. Maar daar ging het allemaal niet om, Dex was die persoon niet meer en hij wilde het ook graag af sluiten.
Dex was wel blij dat het tuinhuisje redelijk netjes er uit zag. "Hehe, welkom in onze man cave. Ik zou me vereerd voelen want zo ver ik weet ben je het eerste meisje dat hier geweest is." Grijnsde Dex. Hij liep naar het kleine koelkastje in de hoek en haalde daar twee blikjes frisdrank uit. Hij liep zich op de bank vallen en gaf een blikje aan Ruby.
"Hier kunnen ze ons niet lastig vallen." Zei hij met een glimlach.

"Ik heb aantal jaar geleden wat problemen gehad met de media, ze volgde me nog al op mijn hielen omdat ik een makkelijk doel was op dat moment. En dat vinden ze leuk dan om iemand af te kunnen zeiken. Ik mag mijn pa echt bedanken dat hij het meeste uit de media heeft weten te krijgen." vertelde Dex. Ruby knikte en besloot er niet verder naar door te vragen. "Hehe, welkom in onze man cave. Ik zou me vereerd voelen want zo ver ik weet ben je het eerste meisje dat hier geweest is." Ruby keek hem met een lach aan. "Jullie hebben nooit, helemaal nóóit meisjes meegenomen?" Ze had zich er zeker wel wat anders bij kunnen voorstellen, maar die gedachte verdrong ze snel weer. Dex liep naar de kleine koelkast, gaf haar een blikje frisdrank en liet zich op de bank vallen. Ruby kwam naast hem zitten, opende het blikje en nam een slok. Daarna bedacht ze zich dat ze dit eigenlijk helemaal niet mocht drinken. Ze werd geacht een streng dieet te volgen. Nou ja, nu dan even niet.
"Hier kunnen ze ons niet lastig vallen," Ruby keek met een glimlach naar Dex en kroop weer tegen hem aan. Langzaam ontspande haar lichaam weer, tot ze haar telefoon in haar zak voelde trillen. Ze zuchtte wat geïrriteerd en pakte haar mobiel. Haar vader belde. Shit, dan wist hij waarschijnlijk dat ze niet op school was. "Ik denk dat ik gesnapt ben," zuchtte ze tegen Dex. Zin om op te nemen had ze eigenlijk niet, dus ze stopte haar mobiel weer in haar zak. Als ze daarmee optelde dat ze slecht drinken had gedronken, had ze echt zware problemen. Maar het maakte niet uit, want voorlopig woonde ze op de school, en zag ze haar ouders dus niet.

"Jullie hebben nooit, helemaal nóóit meisjes meegenomen?" Dex schudden zijn hoofd. "Nee eigenlijk niet, niet zo ver ik weet eigenlijk. Ik weet niet wat Ethan allemaal in zijn vrije tijd hier doet en ik denk ook niet dat ik dat wil weten." Lachte Dex. Er was nooit echt een afspraak over gemaakt zo ver Dex dat wist. Maar eigenlijk gingen alleen Ethan en Dex hier heen om gewoon te chillen. Dex was op de bank gaan zitten en er verscheen meteen weer een glimlach op zijn gezicht zodra Ruby tegen hem aan kwam liggen. Hij sloeg zijn arm om haar schouder heen. Hij dronk wat van zijn frisdrank. Hij wilde net wat gaan zeggen totdat hij een telefoon hoorde af gaan. Dex had er een soort zesde zintuig voor want hij hoorde het precies, zelfs als hij op trillen stond. Dex keek naar Ruby die haar telefoon pakte en aan haar gezichtsuitdrukking kon hij zien dat het niet veel goeds was. "Ik denk dat ik gesnapt ben," met een wat schuldig gezicht keek Dex naar Ruby.
"Ai." Zei hij zachtjes. "Sorry, ik had je niet in problemen willen helpen." Zei hij er achter aan. "Die stomme mensen weten dan ook zo snel alles te plaatsen in de Media. Ben benieuwd wat ze er nu weer van gemaakt hebben." mompelde hij zachtjes. Hij keek even naar zijn blikje waar hij met zijn nagel de bewerking probeerde af te krabben en daarna weer naar Ruby.
"Is het heel erg?" Vroeg hij. "Ik bedoel dat ze ons op de foto hebben gezet en waarschijnlijk al naar buiten hebben gespeeld." Vroeg hij wat onzeker.

"Nee eigenlijk niet, niet zo ver ik weet eigenlijk. Ik weet niet wat Ethan allemaal in zijn vrije tijd hier doet en ik denk ook niet dat ik dat wil weten." Ruby grinnikte. "Nee? Niet benieuwd naar..." Nee, die opmerking ging ze niet maken. Dat kon ze niet doen. "Laat maar," zei ze met een grijns. Haar mobiel ging af, waarna ze tegen Dex zei dat ze waarschijnlijk gesnapt was. Dex keek haar schuldig aan.
"Sorry, ik had je niet in problemen willen helpen." zei hij. Ruby schudde haar hoofd. "Het is niet jouw schuld, ik ging er zelf in mee. Als ik niet mee was gegaan waren we niet gespot." zuchtte ze. "Het is niet heel erg, denk ik. Ze zullen er wel weer een lulverhaal aan hebben gehangen. Maar het is de vraag hoeveel lezers dat zullen geloven. Het komt wel goed." Of ze dat zei om Dex te overtuigen of haarzelf wist ze niet. Ze wist iniedergeval wel dat het niet werkte. Ze geloofde niets van haar eigen woorden. Ruby zuchtte, ging rechtop zitten en haalde een hand door haar haar.

"Benieuwd naar wat?" Vroeg Dex half nieuwsgierig toen Ruby haar woorden niet afmaakte. Waarschijnlijk kon hij wel raden wat ze wilde gaan zeggen maar vond Dex het wel leuker om het uit haar mond te horen.

"Het is niet jouw schuld, ik ging er zelf in mee. Als ik niet mee was gegaan waren we niet gespot." zuchtte ze. "Het is niet heel erg, denk ik. Ze zullen er wel weer een lulverhaal aan hebben gehangen. Maar het is de vraag hoeveel lezers dat zullen geloven. Het komt wel goed." Toch voelde Dex zich er niet helemaal lekker bij. Hij keek naar Ruby die onder tussen al weer recht was gaan zitten. Nee zo had hij zich niet een eerste afspraakje voorgesteld.
"Wacht." Zei Dex en hij stond op. Hij viste zijn telefoon uit zijn zak en drukte op de sneltoets. De bel toon ging een paar keer over totdat hij de bekende stem van zijn vader hoorde.
"Ja ja weet ik, ik zal het niet meer doen. Maar daar belde ik niet voor." Probeerde Dex zijn vader zijn preek af te kappen. "Nee het gaat niet om mij gaat om het meisje die bij me is." Verklaarde Dex aan de telefoon. "Ja van Master of Master Models." Dex draaide zich om naar Ruby en gebaarde dat zijn pa maar een stuk door sprak. "Ja het was niet echt bedoeling dat we gesnapt zouden worden en het is voor haar heel vervelend... Uhu... Thanks pa." Zei Dex. "Ja ja zal ik doen." Met een glimlach draaide Dex zich weer om naar Ruby. Hij ging op zijn knieën zitten voor Ruby en pakte haar handen vast. "Groetjes van mijn vader." Zei hij serieus. "Ow en die foto's worden van internet gehaald ze mochten niet gemaakt worden omdat ze binnen de aantal meters zitten van het advocaten contract." Grijnsde Dex.

"Benieuwd naar wat?" Ruby keek hem aan, voelde zichzelf rood worden. "Die zin kan je zelf ook wel afmaken, of niet?" grijnsde ze.

"Wacht," Ruby keek verbaast op, toen Dex zijn eigen telefoon erbij pakte en een nummer in toetste. Hij belde, kennelijk met zijn vader, en sloot af met het nieuws dat de foto's van internet waren gehaald. Opgelucht keek Ruby Dex aan. "Bedankt Dex." zei ze met een glimlach. Ze sloeg haar armen om zijn nek en knuffelde hem. Ze liet hem weer los en ging weer tegen hem aan liggen. Hij had haar toch wel behoorlijk wat bespaard nu, waar ze blij mee was. Natuurlijk zou ze voorlopig nog op de universiteit zitten, maar als ze in de vakanties weer naar huis moest... Nou ja, dan zou ze daar nu geen problemen tegenkomen. Dankzij Dex.
Ze liet haar hand naar zijn buik af dwalen - in het café had ze gemerkt dat hij niet tegen kietelen kon, dat vond ze wel grappig - en begon hem te kietelen.

"Hmm ik weet niet of ik dat wel wil." Zei Dex bedenkelijk. Hij vond Ethan aardig maar dat ging hem net iets te ver. Hij hoefde niet te weten wat Ethan hier allemaal deed met meisjes. Hij schudden lichtjes zijn hoofd om de gedachten uit zijn hoofd te wissen.

Na dat hij met zijn pa gebeld had die iets minder blij was dat hij aan het spijbelen was. Wilde de man hem toch helpen door de foto's van het internet te halen. Hij begreep dat het erg vervelend voor Ruby kon zijn en Dex kon dan een klein beetje als held vertellen dat hij Ruby gered heeft van de slechte media. Misschien moest Dex minder superhelden comics lezen.
"Geen probleem." Zei hij met een glimlach. De opluchting was te zien bij Ruby en daar was Dex erg blij mee. Hij ging weer naast haar zitten en de sfeer was ook meteen weer beter. Alhoewel, Dex werd weer eens onderhanden genomen. Hij probeerde de polsen van Ruby weg te houden maar door het lachen en het gekriebel lukte dat iets minder goed dan hij eigenlijk zou willen. Dex moest toch op de een of andere manier het gekietel laten stoppen en hoe kon dat dan beter dan met een kus.
Ja ja Dex zou eigenlijk wachten totdat ze een echte date gehad zouden hebben. Maar hoe moest hij het anders stoppen. Hij wist de handen van Ruby heel even van zijn zij verwijderd te houden en in die paar seconde boog hij voor over om zijn lippen tegen die van Ruby zachtjes aan te drukken. Teder kuste hij haar en met een grote grijns keek hij haar daarna weer aan.
"Bedank je zo een superheld? Bij kietelen?" Vroeg hij semi beledigd maar schoot al snel weer in de lach.

"Geen probleem," Ruby glimlachte, waarna ze hem begon te kietelen. En inderaad, effect had het zeker. Dex begon te lachen, probeerde haar polsen te pakken en weg te duwen, maar dat lukte hem niet. En dat terwijl ze echt niet sterk te noemen was. Ze kietelde hem dus gewoon door, zelf ook lachend, tot hij haar polsen ineens strakker vast nam, en haar vol op haar mond zoende. Hoewel het heel zacht was, voorzichtig, schrok Ruby er in eerste instantie toch van. Ze verstijfde even, voor ze zich aan hem overgaf en meeging in de zoen. Dex trok zich terug en keek haar met een grote grijns aan. "Bedank je zo een superheld? Bij kietelen?" Ruby lachtte en prikte hem een paar keer in zijn zij, waarna ze haar armen om haar buik sloeg om zichzelf te beschermen. "Als ik er een kus voor terug krijg, dan wel ja," zei ze met een glimlach.

Dex merkte dat Ruby nog al schrok van zijn kus. Hij vond het wel leuk omdat het haar nog zoveel meer schattiger maakte dan ze al was. Dex kon echt nog een uur door gaan over hoe schattig en leuk hij Ruby vond maar daar zou hij haar meer mee afschrikken dan mee verleiden. Toch was Dex ook wel blij dat ze snel weer ontspande en mee ging in de kus. Dat betekende dat hij het nog niet zo slecht deed.
"Als ik er een kus voor terug krijg, dan wel ja," Dex lachte zachtjes. "Daar hoef je echt niet zoveel moeite voor te doen. Je had het ook kunnen vragen." Zei hij nog steeds zacht lachend en drukte nogmaals zijn lippen zachtjes tegen die van Ruby. Dex mocht dit wel mee rekenen als een tweede date vond hij. Hun probeersel bij het café was gewoon een eerste date en haar hier mee naar toe nemen een tweede. Zo probeerde Dex zijn kus goed te praten, het was wat gehaast naar zijn idee en hij was bang dat hij Ruby daar mee zou afschrikken. Maar tot nu toe viel het wel mee.

"Daar hoef je echt niet zoveel moeite voor te doen. Je had het ook kunnen vragen." zei Dex. Ruby beet op haar lip en keek omlaag. "Juist, want in jou zij prikken is ook echt heel veel moeite," ze grinnikte en keek hem weer aan. "Ja, straks had ik dat gevraagd en had je me raar aangekeken!" Dat risico wilde ze dus echt niet lopen. Echter werd haar gepieker weer onderbroken toen Dex zijn lippen nogmaals op de hare drukte. Ruby merkte al dat ze wat losser werd, sloeg haar armen om zijn nek en trok kort aan zijn haar, voor ze weer terug trok. Ze glimlachte, ging weer tegen hem aan zitten en nam de laatste paar slokken uit haar blikje drinken. Toch namen haar gedachten het opnieuw over. Het leek er wel erg op dat hij haar leuk vond, maar wat als dat niet zo was? Wat als hij alleen maar zo deed? Of helemaal niet zo deed, dat zij alleen maar dacht dat hij zo deed? Was ze naïef om zomaar zijn woorden aan te nemen toen hij zei dat hij haar leuk vond?

"Nee dat is waar maar mijn mannelijkheid word nog al aangetast als ik hier als een schoolmeisje het uitgier van het lachen omdat ik niet tegen kietelen kan." Zei Dex lachend. Dex maakte zich er niet zo heel erg druk om maar hij was nou eenmaal een grote grappenmaker als hij zich op zijn gemak voelde. "En natuurlijk had ik je raar aangekeken, het gebeurd niet elke dag dat een mooi meisje vraagt of je haar wilt zoenen." Zei Dex. Als dat zo was zou Dex wel een hele grote ego krijgen. Misschien maar beter dat het niet gebeurde. De tweede kus was nog beter dan eerste. Dex had zijn armen om haar middel gelegd en toen de kus verbrak werd vond hij het jammer. Al vond hij het ook helemaal niet erg dat Ruby tegen hem aanlag. Dex liet zijn vingers door haar blonde haren gaan en speelde een beetje met de puntjes. Als je hem vanmorgen had gevraagd of hij diezelfde middag Ruby nog zou zoenen dan had hij je echt uitgelachen. Maar hé hij had het gedaan. Na al die tijd. En nu lag ze nog steeds tegen hem aan en had hij haar niet weg gejaagd met zijn vreemde humor en zijn zenuwachtige gedrag. Een glimlach lag op het gezicht van Dex die zou ook de eerste paar dagen er niet van af te krijgen zijn.

"Nee dat is waar maar mijn mannelijkheid word nog al aangetast als ik hier als een schoolmeisje het uitgier van het lachen omdat ik niet tegen kietelen kan." Ruby ging om die woorden nog een keer plagend met haar hand over zijn buik.
"En natuurlijk had ik je raar aangekeken, het gebeurd niet elke dag dat een mooi meisje vraagt of je haar wilt zoenen." Ruby keek hem aan, maar hij leek het te menen. Ze schudde haar hoofd, maar Dex drukte zijn lippen weer op de hare. Toen ze de kus verbrak ging ze tegen hem aan liggen.
"Ik ben niet mooi. En ik weet zeker dat er veel meer meisjes zijn die jou maar wat graag zouden willen zoenen. Of meer dan dat." zei ze. Het was waar. Dex was een knappe man. En ze had genoeg mensen op de school horen praten. En natuurlijk was het ook omdat het bekend was dat Dex het thuis behoorlijk ruim had. Natuurlijk speelde dat mee. Ruby voelde Dex' handen door haar haren gaan en sloot kort haar ogen.

Dex vond het vreemd om te horen dat Ruby zichzelf niet mooi vond. De meeste meisjes waar Dex ooit mee gedated had waren van die mode popjes die onwijs knap waren en dat ook maar al te goed wiste. Als hij dan zei dat ze mooi waren dan zeiden ze vaak dat ze dat wel wisten of ze maakte er een heel groot drama van dat ze er niet mooi uit zagen. "Ik vind je mooi." Zei hij met een glimlach. Hij speelde rustig verder met haar haar. "En die meisjes zullen vast en zeker bestaan. Maar die zijn niet zo leuk als jij." Zei Dex. Hij wist dat die meisjes bestonden een vriendin van Ruby was er een van. Maar Dex kon er niet veel mee, hij voelde vaak niet hetzelfde naar die meisjes omdat ze gewoon vaak allemaal hetzelfde waren en allemaal eigenlijk alleen maar bij Dex was omdat hij geld had. Het was hem vaak genoeg overkomen en hij had daardoor onwijs veel problemen gehad die hij niet graag nog een keer herhaalde.
"Daarbij voor hoeveel jongens moet ik wel niet uit gaan kijken." Zei Dex bedenkelijk. "Ik zal vast en zeker ook niet de enige zijn." Zei hij zacht lachend.

"Ik vind je mooi." Ruby keek omhoog, maar de blik in zijn ogen loog niet. Hij meende het. Ruby glimlachte, sloeg haar ogen neer en legde haar hoofd weer op zijn borst. Ze wikkelde haar armen om de zijne. "Dank je," zei ze zachtjes. "En die meisjes zullen vast en zeker bestaan. Maar die zijn niet zo leuk als jij." Misschien dacht hij er nu zo over, maar hoelang zou dat duren? Ruby wist het niet. Dex ging ondertussen rustig door met het spelen met haar haar. Ruby genoot ervan. Het was ontspannend. Het voelde vertrouwd, veilig.
"Daarbij voor hoeveel jongens moet ik wel niet uit gaan kijken." Dex klonk bedenkelijk. "Ik zal vast en zeker ook niet de enige zijn." Ruby schudde waarheidsgetrouw haar hoofd. "Nee, dat is waar... Maar dat is alleen omdat ik model ben. Omdat ik geld heb." Omdat ze makkelijk aan haar konden zitten, omdat ze er niets over durfde te zeggen. Dat laatste sprak ze niet uit tegen Dex. Ze was er te onzeker over. "Maar die jongens zijn niets vergeleken met jou," zei met een glimlach.

Dex liet zijn vingers tussen de blonden lokken spelen en glimlachte toen Ruby zijn compliment aan nam. Hij merkte dat ze nog al onzeker was over haar uiterlijk maar ook misschien wel of Dex dit serieus nam. Er moesten vast wel eens wat verhalen door de gangen gaan dat Dex niet de eerste persoon is die een vaste relatie zou hebben. Maar dat kwam vooral omdat de meisje niet waren wie ze zeiden dat ze waren. Met Ruby was hij daar niet bang voor. "Nee, dat is waar... Maar dat is alleen omdat ik model ben. Omdat ik geld heb." Dex knikte. "Ik herken dat. Alleen als ze er achter komen dat mijn vader het geld heeft en ik niet dan vind ik ze altijd ineens bij mijn vader in bed." Zei Dex zacht lachend. Het was hem wel een paar keer over komen dan zijn vriendinnetje in zijn vader ging daten. Zijn pa was leuk tot op zekere hoogte, vroeger was dat anders maar na de dood van zijn moeder proberen Dex en zijn vader elkaar het leven zuur te maken. Maar toch doen ze ook weer alles voor elkaar. "Maar die jongens zijn niets vergeleken met jou," Dex keek naar Ruby en glimlachte.
"Ik hoop het niet, dan zou het wel heel slecht met me gesteld zijn." Zei hij met een grote grijns.

"Ik herken dat. Alleen als ze er achter komen dat mijn vader het geld heeft en ik niet dan vind ik ze altijd ineens bij mijn vader in bed." Ruby trok haar wenkbrauwen op. Oke, daar had zij dan weer geen last van. Misschien omdat ze op jongens viel, en haar vader rijk was. Ze zou het ronduit vreemd hebben gevonden als... Ja... Snel verbande ze de gedachten uit haar hoofd. Toen ze zij dat de jongens niets waren vergeleken met hem keek hij haar aan en glimlachte. "Ik hoop het niet, dan zou het wel heel slecht met me gesteld zijn." Ruby lachte. "Je ego groeit wel behoorlijk he?" ze keek hem met een grijns aan.

"Je ego groeit wel behoorlijk he?" Een grote grijns verscheen op het gezicht van Dex. Hij keek naar Ruby en haalde een beetje zijn schouders op. "Nog even en we moeten een grotere ruimte gaan zoeken." Zei hij lachend. Dex vond het zo fijn dat hij het gewoon zo gemakkelijk had met Ruby. Ze konden gewoon praten en gezellig doen met elkaar zonder dat hij van alles uit de kast moest halen om haar geïnteresseerd te houden. Dex voelde zich daardoor op de een of andere manier gewaardeerd als persoon. Als of het nu echt om hem ging en niet om al het andere wat hij bezat. "Trouwens we hebben nu wel ondervonden dat ik gieren als een schoolmeid als ik gekieteld word. Maar wat gebeurd er als ik dat bij jou doe?" Vroeg hij nadenkend en zetten daarna zijn vingers in Ruby haar zij om haar te kietelen.

"Nog even en we moeten een grotere ruimte gaan zoeken," Ruby grinnikte. "Of iemand moet je er weer even aan herinneren dat je de koning niet bent," zei ze plagend. "Trouwens, we hebben nu wel ondervonden dat ik ga gieren als een schoolmeid als ik gekieteld word," Ruby keek hem aan. Oh, nu ging ze het krijgen. "Maar wat gebeurd er als ik dat bij jou doe?" Ruby voelde een hand in haar zij en een geschrokken piep kwam uit haar keel. Het geluid dat je kreeg als je op de staart van een puppy zou staan. Dat was gewoon haar reactie. Ze trok haar benen op, probeerde Dex' handen weg te halen, maar het lukte niet. "Nee, nee, hou op!" gilde ze tussen het lachen door. "Alsjeblieft!

_{"Nha ik zit nog wel even goed op mijn troon." Zei Dex zacht lachend terwijl hij door de haren streek van Ruby. Hij grijnsde breed en drukte zachtjes zijn lippen tegen haar voorhoofd. Dex hoefde zeker nog even niey terug gezet te worden op de aarde hij vond het wel heerlijk om nog even te zweven en te vergeten dat hij straks weer verantwoordelijkheden had. Daarbij was hij ook nog niet klaar met Ruby. Alles leuk en aardig dat hij als een gierende schoolmeid over de bank rolde om haar kietelende vingers van hem af te houden, nu was hij ook wel benieuwd hoe Ruby er op reageerde. Een grote grijns verscheen op zijn gezicht toen Ruby hard lachte en riep of Dex wilde stoppen. Dex was nog niet plan te stoppen. Hij kietelde Ruby nog flink door totdat hij er genoeg van had.
"Dit is leuker dan ik dacht." Grijnsde Dex en hij boog naar Ruby toe om haar een kus op haar lippen te drukken. Al kon hij het niet laten om haar daarna nog te kietelen.}

Hij stopte niet. Ruby gilde, krulde zich op om tot de ontdekking te komen dat dat niet hielp. Probeerde Dex' handen weg te houden, wat niet hielp. Ze kon niets. Ze voelde haar buik gaan branden van het lachen. Even probeerde ze haar buikspieren aan te spannen, wat inderdaad het kietelende gevoel liet stoppen, maar Dex ging net zo lang door tot ze haar buik niet meer aan kón spannen. "Dex, stop, alsjeblieft!" Erg overtuigend kwam het er niet uit.
Uiteindelijk stopte de jongen. "Dit is leuker dan ik dacht," zei Dex met een grijns. Hij drukte een kus op haar lippen. Maar toen hij zich terug trok begon hij haar toch weer te kietelen. "Nee, nee! Stop!" Ze smeekte hem nu bijna. Ruby wist zijn handen even weg te duwen, ging op haar knieën op de bank zitten en duwde Dex' schouders omlaag, zodat hij op de bank zou liggen. Ze drukte haar lippen op de zijne, in de hoop dat hij haar nu niet meer zou kietelen. Ze genoot van zijn aandacht, maar ze hield het gekietel niet meer vol.