Een zucht verliet haar lippen terwijl Scarlett naar de les liep. Ze voelde zich niet echt op haar gemak en ze had nog een hele dag te gaan. Eigenlijk zou ze nu naar de dokter moeten gaan voor een aspirine, maar daar had ze niet echt de behoefte aan. Om eerlijk te zijn ontliep ze elke dokter of iets wat er ook maar in de buurt kwam. Het duurde niet lang voor ze dan ook maar in de les zat, afwezig had ze naar het bord gekeken terwijl de leraar een hele preek gaf over het geloof. Waarom volgde ze deze les eigenlijk. Het was verdomd saai en het maakte haar het alleen maar moeilijk op. "Duncan! Op letten" Geschrokken ging ze recht zitten en liet een zucht horen. "Sorry meneer Hudson, het zal niet weer gebeuren." zonder het echt te beseffen had de leraar wat tegen haar gesproken. Het duurde niet lang daarna voor ze wat naar beneden voelde gaan over haar lippen heen. Wanneer ze iets roods zag op haar boek voelde ze aan haar neus en zag al snel dat ze een bloedneus had. "Nee he, waarom nu." mompelde ze zacht.

"Scarlett je kan beter even naar de school dokter gaan," klonk haar leraar wanneer het bloeden alleen maar erger werd. "Nee het gaat prima." na die woorden drukte ze een zakdoek tegen haar neus aan en zuchtte diep. "Scarlett! Naar de schooldokter of je krijgt een onvoldoende." waarom moest die man nu altijd schreeuwen. "Geef mij dan maar liever de onvoldoende." Voor ze het wist werd ze bij haar arm gepakt en mee getrokken naar de klas lokaal uit. Scarlett kon nog net haar tas grijpen voor ze het lokaal uit was. "Het is niet nodig, het is zo wel over!" verhief ze haar stem naar de man die er niet eens op reageerde. Eenmaal bij het kantoor van de dokter voelde ze hoe Hudson haar naar binnen duwde. "Hey, ik bepaal toch echt wel zelf of ik hier heen wil!" Ze keek boos om naar de leraar die al weer verder stapte terug naar zijn les. "Doc ik ga er weer van door het was een gezellig praatje." mompelde ze zonder ook rond te kijken en stiekem hoopt dat hij er niet was omdat ze dit liever voor haar zelf hield. Ze deed de tas om haar schouder heen waarna ze nog wat nieuwe papier pakt om het vorige weg te gooien met de bedoeling daarna weg te gaan lopen.

Helaas voor haar was hij er wel en begon hij te praten. "Weet je zeker dat ik niet even naar je bloedneus moet kijken?" Wat viel er invredesnaam te zien aan haar bloedneus? Er was gewoon helemaal niks te zien aangezien er toch alleen maar bloed uit kwam. "Ja dat weet ik heel zeker, ik bloed wel vaker en he ik leef nog steeds zoals elke vrouw hier op deze aarde. Dus ik overleef het wel." Net wanneer Scarlett een stap zette hoorde ze hem haar naam spreken. Hoe hij die wist mocht joost weten want ze was er zeker van dat ze nog nooit bij de school dokter was geweest en ze had ook echt geen idee hoe die dokter er ook maar uit zag of wat zijn naam was. Laat staan dat hij kon weten wie ik was. Wat verbaast keek ze naar hem om en bleef versteend staan. Haar ogen werden even groot voor ze zich kort omdraaide om hem onderzoekend aan te kijken. Ergens in de hoop dat haar ogen zich voor de gek hielden en dit eigenlijk heel iemand anders was en dat ze aan het halicuneren was. Het was anders totaal geen verkeerde halicunatie.

"Thomas?" vroeg ze toch nog even voor de zekerheid. Al was ze er bijna al helemaal zeker van dat hij het was. "Zeg alsjeblieft dat je een tweelingbroer hebt die Thomas heet en je heel toevallig over mij verteld hebt." Scarlett zuchtte even terwijl ze het papier wat harder tegen haar neus aan drukte. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij dat nu serieus, was het niet duidelijk. "Omdat mijn leraar mij dwong." langzaam liet ze haar tas van haar schouder vallen en bleef ze naar hem kijken. "Wel dit is ongemakkelijk, al moet ik eerlijk toegeven dat je er in het echt er veel beter uit ziet." ze kon het gewoon niet helpen en moest het zeggen.