Hij had zojuist z'n gesprek gehad met z'n studieadviseur. Veel van dat verhaal was hem niet bij gebleven. Momenteel had hij andere zorgen. Bijvoorbeeld hoe hij deze dag door zou komen. Gelukkig had hij weinig op de planning staan. Momenteel liep hij door het parkje wat bij de universiteit hoorde. Het weer wat goed en hier en daar lagen wat mensen uit te rusten op een kleedje. Hij koos ervoor om plaats te nemen op een bankje die in de schaduw lag. Uit z’n rugzak viste hij een flesje waar hij vannochtend ijskoud water in had gedaan, wat ondertussen bijna theewater was geworden. Iets verderop stond een ijskraampje. Stiekem verlangde hij naar een ijsje, maar hij twijfelde of hij nog wel genoeg geld had. Waarschijnlijk alleen maar voor een simpel rakketje.

Susanne kribbelde iets in haar handboek. Die irritante opstellen ook. Ze schreef misschien snel, maar ze kon mooi schrijven. Zijzelf vond van niet, maar iedereen complimenteerde haar ermee. Haar blik viel op een jongen die naast haar op een bankje ging zitten. Ze zag hem kijken naar het ijskraam. "Heb je ook zin in een ijsje?", vroeg ze een beetje dommig. Nja, ze was niet zo goed met jongens en zeker niet met zinnen.

Naast hem op het bankje zat ook een meisje. Ze leek druk bezig te zijn met schrijven in een handboek, maar toen hij ging zitten leek ze even op te kijken. "Heb je ook zin in een ijsje?" vroeg ze. Hij lachte even. Deze kon blijkbaar zijn gedachtes lezen of het was gewoon te obvious. "Hoe raad je het," glimlachte hij. Maar hij werd er al weer snel aan herinnerd dat hij zoals wel vaker geen geld bij zich had. Toen hij vanochtend z'n kamer had verlaten had hij niet verwacht dat hij geld nodig zou hebben en dat hij binnen no time wel weer terug zou zijn. Hij voelde weer even in de zakken van z'n vest waar hij een paar centen nog voelde. Het laatste wat hij wilde was dat het meisje zou denken dat hij een arme sloeber was.