Miles kan niet anders zeggen dan dat hij een verwend jongetje is. Zijn moeder is CEO van een grote liefdadigheidsorganisatie en getrouwd met een belangrijk afgevaardigde (congressman). Omdat zijn echte vader er niet was werd hij extra vertroeteld door zijn moeder en kreeg hij eigenlijk altijd wat hij maar wilde. Het enige dat Miles over zijn vader mocht weten, was dat zijn naam Ron is en dat Miles nooit contact met hem mocht zoeken. Zijn stiefvader, de politicus, was altijd nogal afstandelijk en werd vaak kwaad omdat Miles zich ongepast gedroeg.

Wat zou hij trots zijn als hij erachter kwam dat zijn stiefzoon nu een joint-rokende, biseksuele aspirant-kunstenaar was. Nee, gelukkig weet Miles dat nog altijd goed te verbergen. Als zijn stiefvader in de buurt is draagt hij geen petjes maar een stropdas, heeft hij zich netjes geschoren en ruikt hij naar eau de cologne in plaats van wiet.

Miles heeft nooit echt hard hoeven werken om te komen waar hij nu is. In tegenstelling tot de rest van zijn familie heeft hij geen grote ambities of een honger naar macht. Hij wil gewoon een beetje schilderen, muziek maken, chillen met mooie mensen en de wereld rond reizen. Het heeft hem altijd dwarsgezeten dat hij zich niet thuis voelde bij zijn ouders en hun kringetje van nep vrienden en partners. Ergens beseft hij wel dat dit door zijn vader moet komen. Maar zijn vader lijkt verdwenen. Hij heeft nog nooit contact met Miles gezocht en andersom lijkt onmogelijk. In Washington alleen zijn al duizenden Ron's. Zijn moeder beweert dat ze zijn achternaam nooit heeft geweten, dat het een one-night stand was; allemaal leugens. Het is vaak genoeg gebeurd dat hij een vreemde man op straat zag lopen en dacht dat het misschien wel zijn vader was. Het kon zo maar zijn dat hij hem al een paar keer was tegengekomen, had aangekeken of de hand had geschud zonder het te weten. Miles kan er niet van slapen. Er is maar één ding waar hij op dit moment heel erg naar verlangt, en dat is het vinden van zijn vader.