Het was wel duidelijk dat de power die Enzo al zijn gehele leven heeft afkomstig is van zijn vader: deze had namelijk vele onenightstands, waaronder dus zijn moeder. Die het ongeluk trof om zwanger te raken en vandaar dat heel de jongen dus ook bestempeld werd als een ongelukje.
Echter besloot ze het kind te houden, omdat hij een bepaalde aantrekkingskracht had – net zoals de man had gehad. Ze kon geef afstand van hem doen; hij was te lief, te schattig en hij zou later vast veel op zijn vader gaan lijken. Iets wat ze ergens als een pluspunt zag, gewoon zodat ze toch nog iets van de man had en stel ze zou het willen dan kon ze hem ermee confronteren en hem dwingen bij haar te blijven.
Echter is dit er nooit van gekomen. Zijn moeder was een sterke vrouw, een goed voorbeeld van een feminist. Ze stond stevig in haar voeten en had daarbij ook nog eens een goede baan, dus kon ze zich een kind veroorloven ondanks dat ze een alleenstaande moeder was. Toch kon ze het niet geheel alleen en dus kwam er al vroeg een oppas die op de jongen moest letten, gezien zijn moeder fulltime was gaan werken.

Zijn eerste oppas was een jong meisje, natuurlijk wel wat ouder dan de jongen zelf. En bij haar begon hij pas te merken wat voor invloed hij had op mensen. Het duurde niet lang of het meisje maakte de fout dat ze dacht dat ze verliefd op hem was. Kleine Enzo gaf er niet veel aandacht aan, wist enkel dat ze vrijwel alles deed om hem blij te zien en dat buitte hij uit.
Zo ging het door, bij werkelijk iedere oppas gebruikte hij dezelfde methode en zorgde ervoor dat ze alles deden wat hij maar wilde. Jongen of meisje, het maakte hem niet uit: zolang hij zijn zin maar kreeg. Hij was gewoon een jong kind, veel kon je hem niet verwijten. Pas op oudere leeftijd realiseerde hij zich pas wat er echt aan de hand was, maar dat stopte hem niet: zorgde er juist voor dat hij het op meer mensen ging gebruiken, niet alleen maar die oppassen.
Uiteindelijk kwam er wel een punt waarop het fout ging, dingen niet gingen zoals hij had verwacht. Ach, hij zou het ooit moeten leren: spelen met andermans gevoelens is een slecht iets. Wat er nou precies gebeurde was vrij simpel; hij werd aangerand. En niet door een leeftijdsgenoot, maar door een leraar. Denkend dat het maar een eenmalig iets zou zijn bleef hij wel gewoon doorgaan, maar dat deed de leraar dus ook en uiteindelijk hield hij er maar mee op. Een beetje zijn best doen voor de lessen zou geen kwaad kunnen, toch? Zolang dat nare gedrag van anderen maar zou stoppen was hij blij.
Vanaf dat punt in zijn leven besloot hij er maar mee op te houden, het was in een paar opzichten te gevaarlijk. Natuurlijk kan hij het niet helpen dat hij soms nog wel eens profiteert van het effect dat zijn power op andere mensen heeft, het is nou eenmaal het aard van het beestje: maar hij pusht dingen niet meer tot de grens. Zoals hij voorheen wel deed. Kleine dingen waren genoeg, de rest deed hijzelf wel. Het zorgde ook voor een zekere zelfstandigheid, want hij hoefde niet meer zozeer afhankelijk te zijn van zijn power om mensen te beïnvloedden zodat ze dingen voor hem deden.

Veel speciaals gebeurde er niet, behalve dat het al snel duidelijk was dat Enzo graag indruk wilde maken op anderen. Zij het zo dat dit ook deels kwam doordat hij ergens een irritatie kreeg richting zijn power: dat was de enige reden waarom mensen hem zagen staan, hij wilde gezien worden door… Zichzelf. Dat ze hem aardig vonden om wie hij was en niet zo gefocust waren op die aantrekkingskracht. Dus begon het kleine gevecht om ervoor te zorgen dat mensen hem zagen voor zijn moed en… Heldhaftigheid enzovoorts en niet die power.
Maar opnieuw moest de jongen weer op een hardhandige manier geleerd worden dat er grenzen waren die hij niet moest overschrijden, want opnieuw flikte hij het weer. Zo ging het weer fout op een gegeven moment. Hij had een weddenschap met een paar vrienden gedaan en zou ervoor zorgen dat hij een hippe nachtclub inkwam, voor oudere mensen natuurlijk, maar met zijn charme die gecreëerd werd met zijn power was hij ervan overtuigd dat hij er wel binnen kon komen. Alsnog vond hij het minder dat hij alsnog daarop moest vertrouwen met de weddenschap, maar beter iets dan niets.
In de club zelf raakte hij echter pas echt in de problemen. Er waren teveel mensen die hem lastig vielen, iets van hem wilden en ga zo maar door. Dus uiteindelijk maakte hij zich maar uit de voeten, wist echter niet dat iemand hem aan het volgen was.
Daar kwam hij pas achter in een steegje, wanneer de ander bewust zijn aandacht opeiste en niet veel later toesloeg. Hij was veel jonger dan de ander, daarbij dus ook zwakker en stond eigenlijk geen kans. Je kunt heel uitgebreid doen over wat er uiteindelijk gebeurde, maar het was doodsimpel en te omschrijven in één woord: verkrachting. De jongen werd simpel gebruikt om de honger van de ander te stillen, om het zo maar te zeggen, en daarna achter gelaten in dat steegje. Gelukkig voor hem werd hij gevonden door iemand, die wel goede zin had, en deze bracht hem terug naar huis – naar zijn moeder. Die zich toen begon te realiseren wat er precies aan de hand was en beloofde haar zoon dat alles goed zou komen. Jammer genoeg was het al te laat, want kleine Enzo had nu al een ervaring achter de rug die hij nooit meer zou kunnen vergeten.

Zijn moeder vertelde hem over het hele bezit van powers en ze wist er bijzonder veel van: omdat ook zij eentje bezat. Ze was er niet van op de hoogte dat hij al een power had, die van zijn vader, maar wilde kijken of dat hij die van haar misschien had geërfd. Zodat hij iets kon hebben om zich mee te beschermen. Lessen in verscheidene vechtkunsten waren niet genoeg in de ogen van de vrouw, haar zoon moest voorbereid zijn op alles en stel dat de volgende persoon die hem iets aan wilde doen in het bezit was van een power? De enige manier om iemand met een power te verslaan, was door er zelf eentje te hebben die sterker was of waar je betere controle over had.
Na lang uitproberen en trainen begon de tweede power van de jongen zich langzaam te ontwikkelen. Bleek dus ook die van zijn moeder geërfd te hebben. En zo begonnen te trainingen, die ergens helemaal niet zo leuk waren als je zou denken. Hij werd gedwongen om dingen kapot te maken, dat was de enige manier waarop hij zich kon beschermen blijkbaar: door iets kapot te maken of pijn te doen.
Er kwam een punt waarop de leerling de meester overstijgt en dat kwam erg snel kijkend naar Enzo. Hij wilde graag een manier leren waarop hij zijn power kon gebruiken zonder iemand pijn te doen als hij zichzelf wilde verweren, maar de gemakkelijke manieren waren allemaal pijnlijk voor de ander. Daarom wilde hij zichzelf eerst meester maken over de gemakkelijke dingen, hopend dat hij daarna dingen een niveau hoger kon leggen en het op een niet pijnvolle manier kon doen. Maar zijn hoop bleek voor niets te zijn en zijn harde werk was tevergeefs geweest.
Zijn power zorgde enkel voor pijn en destructie, niks anders.

Veel speciaals gebeurde er niet, behalve dat hij mensen vrijwel dagelijks pijn deed. In het begin vooral wanneer hij zich bedreigd voelde, maar later ook gewoon om andere redenen: als hij boos was op iemand, of gewoon jaloers. Bij vrij veel emoties die werden veroorzaakt door iemand zorgde hij ervoor dat die persoon de volgende keer wel een tweede keer zou nadenken voordat ze weer eens zoiets bij hem flikten.
Maar er kwam later wel een grote verandering in zijn leven: zijn moeder kreeg een vriend. En die vriend had al een dochter, ongeveer twee jaar jonger dan hem. Het duurde niet lang of ze trokken bij hun in, hadden de andere mensen geaccepteerd in hun dagelijkse leven. Nou ja, zijn moeder en haar vriend. Het was duidelijk dat er iets mis was met die dochter van hem, Silvia. Wanneer ze de kans kreeg viel ze hem lastig, eigenlijk continue. Niet te zwijgen over het feit dat ze de hele tijd aan hem wilde zitten en hij moest iedere deur wel op slot doen wilde hij een beetje privacy hebben. De badkamer bleef het ergste, want die deur wist ze soms wel open te krijgen.
Ze zaten allebei op dezelfde school, wat dus als gevolg had dat hij ook daar geen break kreeg. Het kind volgde hem overal. Pas later kreeg hij van zijn vrienden het onthullende nieuws te horen: een jongen die vorig jaar weg was gegaan van school, helemaal verhuist was enzovoorts, had dat als uitvlucht gedaan. Silvia was zijn stalker geweest en liet hem niet met rust. Nadat dit aan zijn ouders was verteld door de jongen namen ze contact op met haar vader: maar deze wist van niks en ontkende alles omdat er ook geen bewijs was. Dus was er geen andere optie meer mogelijk en waren ze verhuist.
Hij was haar nieuwe slachtoffer, ze had hem in haar vizier en weigerde hem los te laten.
Enzo deed echter zijn best om haar ervan af te helpen, gaf duizend en één redenen waarom het nooit zou werken; een relatie tussen hun twee. Echter leek ze doof te zijn zodra hij erover begon, kon alleen zeggen dat hij niet zo serieus moest doen. Dus moest hij een andere oplossing zoeken: misschien dat ze zou ophouden als hij bezet was? Dat ze dan zou inzien dat hij niet op types zoals zij viel, dus begon hij te zoeken naar het perfecte meisje voor de rol. De tegenpool van Silvia.
Uiteindelijk vond hij ook de geschikte persoon, maar hij kon moeilijk alles aan haar uitleggen dus pakte hij het aan zoals ieder ander het zou hebben gedaan: doen alsof hij haar leuk vond. Vroeg haar uiteindelijk ook mee uit enzovoorts en ze hadden een leuke tijd samen. Toch gebeurde er iets waardoor het meisje hem op een gegeven moment niet meer wilde zien, zijn redder verdween; rende weg. Maar hij wist ergens wel waarom, opnieuw had Silvia weer toegeslagen. Het meisje had het niet alleen bij dreigberichten gehouden, nee ze was echt naar de ander toegegaan en had de arme ziel fysiek aangepakt met de les dat deze van haar toekomstige man moest afblijven. Niet dat hij dat ooit ook echt zou worden, maar zo moest zij het vast hebben gezien.
Boos, eerder woedend, om het feit dat ze iemand echt pijn had gedaan enkel omdat ze bezeten was door hem – wat hij niet eens had gewild om mee te beginnen – flipte hij op haar uit. Schreeuwde letterlijk dat hij nog liever spontaan dood zou vallen dat hij haar het ja woord zou geven, haar het liefste nooit meer wilde zien omdat hij haar verachtte in zoveel mogelijke manier en ga zo maar door. Hij boorde haar de grond in en daarna hield ze ook op met haar stalk gedrag, maar ze liet het er niet bij.

Zo kwam er een dag waarop ze hem na school wilde spreken, nam hem mee naar een plek waar niemand was. Zei tegen hem dat ze het niet zou aankunnen, om hem later te zien met een ander; want zij wilde aan zijn zijde staan. Vond zo ook dat als zij hem niet kon hebben, niemand dat dus mocht. Zijn antwoord was simpelweg dat ze hulp moest zoeken, maar daar was het ergens al te laat voor. Vooral toen ze een geweer tevoorschijn haalde.
Silvia dreigde om hem neer te schieten, dat hij nog één laatste kans had om de goede keuze te maken. Zijn reactie was dat ze het toch niet kon en hem met rust moest laten, waarna hij zich omdraaide en weg wilde lopen. Huilend en haalde ze toch de trekker over, maar was niet voorbereid op het volgende. Door zijn power kaatste de jongen de kogel terug, nog voor hij er erg in had, waardoor hij dus niet diegene was die doorboord werd door een kogel: maar zij. Hij ging niet gelijk door haar hoofd, of hart; maar wel door haar zij. Dus zou ze waarschijnlijk alsnog doorgaan door het bloedverlies.
Ze viel hierna dus op de grond, bleef daar liggen terwijl de plas bloed steeds groter werd. Het ergste van alles was nog dat Enzo niks deed, keek alleen maar naar haar. Ze wist nog een paar woorden over haar lippen te krijgen waarna ze stopte met ademen. Hierna is de jongen gewoon weggelopen, om thuis pas echt mentaal in te stortten. Natuurlijk kwam zijn moeder al snel achter alles en nam daarna gelijk maatregelen: beloofde hem dat alles goed zou komen. Zo maakte ze het uit maar vriend en ging ze snel opzoek naar een andere plek waar ze naartoe konden, ze mochten dan nooit echt kunnen aantonen dat Enzo verantwoordelijk was voor de dood van Silvia: maar ze wilde geen risico’s nemen.
Wanneer ze achter het bestaan van Royal College kwam was ze dolblij: het was de perfecte uitvlucht. Dus stuurde ze haar zoon ernaar toe, die er zo dus terecht is gekomen.