Zuchtend deed hij de deur van de slaapkamer open en gooide hij zijn rugzak op zijn bed. Snel liep hij naar de overkant van de kamer om een raam wagenwijd open te zetten. Beter. Wie had dat dicht gedaan? Hij ging op zijn bed zitten en pakte zijn boek eruit. Het was een fantasy verhaal en de naam van de schrijver vergat hij steeds. Niet dat dat veel uitmaakte. Huiswerk zou hij later doen of hij zou het nooit doen. Het was toch wiskunde en daar haalde hij zelfs als hij huiswerk maakte alleen maar buizen voor. Hij schopte zijn schoenen uit en zwierde zijn benen op het bed. Hij ging liggen, deed het boek open en begon te lezen.

Het duurde niet lang voor hij onderbroken werd en hij werd onderbroken door de deur die geopend werd. Vanachter zijn boek zag hij hoe een jongen de kamer binnen kwam en de deur achter zich sloot. ''Hey'' Hoorde hij de jongen zacht zeggen. ’Hallow’ zei hij met het boek nog steeds voor zich. Hij had wel vernomen dat hij een nieuwe kamergenoot ging krijgen, maar hij had niet goed genoeg opgelet om te weten dat die vandaag zou komen. Maar nu hij er toch was kon hij er maar eens kennis mee maken. De jongen had ondertussen zijn tas op het vrije bed gezet en zijn jas erover heen gegooid. Nu stond de jongen bij het raam naar buiten te kijken. ''Lees je veel?'' Richtte de jongen zich nu op Arkin. Deze deed zijn boek dicht en legde deze op het bed terwijl hij zich met zijn ellebogen omhoog duwde zodat hij nu in kleermakerszit op het bed zat. ’Ja’ Waarna hij zich bedacht dat hij zich nog niet had voorgesteld: ’Ik ben Arkin’

De jongen nam plaats op het andere bed en stelde zichzelf ook voor: ''Aangenaam kennis te maken. Mijn naam is John Paul maar je mag me ook gewoon JP noemen'' Arkin knikte terwijl de jongen de kamer rond keek. ''Een lezer en een schrijver in een kamer dus, dat moet goed komen'' Richtte de jongen zijn ogen terug op Arkin. Arkin glimlachte even. Dus hij schreef ook. ''Zit je hier al lang op school?'' Werd hem gevraagd. Arkin haalde zijn schouders op. ’Als je een jaar of twee lang vindt dan zit ik hier inderdaad al lang op school’ Hij was hier midden in het schooljaar door zijn ouders afgezet met de hoop dat het niet al te erg zou zijn. Was gebleken dat het ergste de telefoontjes van zijn moeder was. Hij keek even door het raam naar buiten, maar keek al na een paar seconden terug naar zijn kamergenoot. ’Dus je schrijft… Doe je nog iets anders van hobby's ofzo?’ Vroeg hij de jongen. Misschien dat een nieuwe kamergenoot niet zo erg was. Misschien zouden ze wel vrienden worden, of misschien ook niet.

''Dat is best lang ja'' Antwoorde de jongen waarna hij zijn jas pakte en naar de kast liep. Terwijl de jongen zijn jas weglegde vroeg Arkin hem naar zijn hobby’s. Zijn kamergenoot draaide zich om en haalde zijn schouders op. ''Schrijven is eigenlijk al dat ik doe'' Het antwoord werd vergezeld met een klein glimlachje. ''Heb jij nog meerder hobby's dan?'' Nu was het Arkins beurt om zijn schouders op te halen. ’Gewoon, lezen, schrijven, tekenen. En ik acteer’ Hij was best goed in acteren en had al in een aantal films gespeeld. Niet dat hij zichzelf zo fantastisch vond. Hij was best goed, maar niet zo goed als zijn moeder tegen iedereen bleef zeggen. Dat vond hij toch. Ondertussen had John Paul zijn tas bovenop de gesloten kast gelegd en was hij terug op zijn bed gaan zitten. ''Zou je mij misschien een rondleiding door de school kunnen geven? Je hoeft niet alles te laten zien hoor, alleen de ruimtes waarvan ik echt moet weten dat ze er zijn'' En daar was die flauwe glimlach weer. Arkin beantwoorde deze met zijn stralende glimlach en antwoorde: ’Tuurlijk, alleen wiskunde zal je zelf moeten zoeken, want daar kom ik dus echt niet in de buurt’ Hij lachte even. 'Al is het natuurlijk niet echt noodzakelijke om te weten waar het wiskundelokaal is'

Zijn nieuwe kamergenoot haalde zijn schouders weer op. ''Laat me maar zien wat je denkt dat nuttig is. Maar ik snap wat je bedoelt als het gaan om wiskunde'' Vervolgde hij met een grinnik. De jongen stond op. ''Heb je nu tijd om een rondje te maken?'' Vroeg John Paul hem. ’Yeah’ Hij stond ook op. Het was niet alsof hij nog iets te doen had. School was over en lezen kon hij later ook nog doen. ’Kom’ Hij liep naar de deur en stapte de kamer uit. Waar zou hij de jongen eerst naartoe brengen? ’Dit zijn dus de slaapkamers’ Zei hij terwijl hij met zijn armen een wijds gebaar maakte en een rondje draaide om heel de gang te omvatten. Eenmaal klaar met de voorstelling liep hij verder de trap af. ’Wat wil je eerst zien: iets slaapverwekkends of iets anders?’ Hij zweeg even. ’Okay, er zijn hier alleen maar slaapverwekkende dingen, maar toch ergens een voorkeur voor?’

De jongen grinnikte terwijl Arkin zijn rondje draaide. ''Nou mijn beste gids, dat leek me al wel overduidelijk'' Arkin liet ook een lach horen en liep de trap af. Zijn kamergenoot lachte even en legde zijn hand op Arkins schouder. ''Jij bent de gids, verras me maar.'' Zei de jongen waarna hij zijn hand weer van Arkins schouder afhaalde. Arkin haalde zijn schouders op en liep in gedachten alle ruimtes af, kijkend welke hij eerst zou laten zien. ''Ik hoorde dat ze hier ook een bibliotheek hebben. Vind je dat dan ook slaapverwekkend als schrijver en lezer? Of hebben ze hier zulke slechte boeken?'' Vervolgde de jongen met een glimlach. ’De boeken zijn niet al te slecht al heb ik ze nog niet allemaal gelezen’ Hij glimlachte even. ’De bib is net niet slaapverwekkend. Al is het er wel rustig genoeg om in slaap te vallen’ Hij lachte kort en sloeg een afslag in op weg naar de bibliotheek. Hij had besloten dat dat hun eerste stop zou worden. Eenmaal aangekomen ging hij naar binnen. Hij liep wat verder en zette hij zijn schouder tegen één van de boekenkasten. ’Dit is dus de bib’ Zei hij blijkbaar te luid, want hij kreeg een aantal boze blikken toegeworpen. Die hij terugwierp naar hun eigenaars.