Zeer rebels plaatste hij zijn voeten op zijn bureau en leunde achteruit in zijn stoel. Zojuist had hij een redelijk drukke, wat druk genoemd kon worden op deze school, moeten lesgeven en het waren waarschijnlijk de wat jongere leerlingen geweest. Het had hem niet veel uitgemaakt, want hij stuurde er net zo min mensen uit als bij de wat grijzere muisjes hier. Toch genoot hij wel van een paar uur rust, want zijn laatste les bevond zich op het laatste uur van de dag. Dan kreeg hij altijd van die vermoeide koppies te zijn en was de aandacht er bijna nooit bij. Alleen de meest geïnteresseerde studenten wisten hun aandachtsboog te vergroten, maar Andy snapte het wel. Voor hem was het ook het laatste moment van de dag en hij keek er ook meer naar uit om te genieten van vrije tijd.
Maar nu..! Door die drukke klas had hij niet kunnen genieten van zijn lunch, die hij nog moest halen in de stad en ach, waarom deed hij dat niet nu? De weinige spullen die hij nog niet in zijn schoudertas had gedaan, deed hij er nu in en hij klikte het cijferslot erop. (Je wist maar nooit, een stiekeme leerling zou zomaar de o zo moeilijke toekomstige opdrachten kunnen opzoeken!) Vervolgens trok hij zijn jas aan, die casual aan een haakje had gehangen en verliet zijn lokaal, dat hij niet op slot deed, want veel viel er niet te beleven daar.
Buiten genoot hij van de frisse lucht, die zijn lokaal niet in deze mate bereikte door een vierkant raam en met een rustige pas liep hij door de courtyard, totdat.. een klein papiertje voor zijn schoenen op de grond neerfladderde. Hij boog voorover en pakte het tussen zijn middel- en wijsvinger vast en bekeek het aandacht. In een duidelijk leerlingenhandschrift stonden er wat zinnen gekrabbeld en toen Andy opkeek, zag hij iemand in zijn richting kennen. Ah. Dat was een bekend gezicht. Nadat hij zich in haar richting had begeven en zijn hand, met het papiertje ertussen, had uitgestoken naar haar, zei hij; "Met een slordige handschriften komen geniale gedachten, wist je dat?"

tag: Miss. Williams | words: 354

Ze was met een gehaast pasje zijn kant opgekomen, maar hij had het papiertje al voor haar aankomst te pakken gekregen. Voor welk vak die hoopje aantekeningen was, kon hij zo snel niet lezen, maar ach, als zij met zo'n snelheid zijn kant op was gekomen, zou het waarschijnlijk wel belangrijk zijn geweest. Ze nam het ook met voorzichtigheid aan, voorzichtigheid die studenten altijd toonden rond hun leraren en glimlachte bij de woorden die hij uitsprak. "Nooit geweten," Hm, ze had niet gereageerd hoe de meesten hier zouden reageren. Verwoed, dat hun handschrift wel pracht en praal uitstraalden (al kon hij door schriftelijke toetsen wel redelijk melden wie er de waarheid sprak en wie niet) en dan kon hij al glimlachend weer wijzen op zijn woorden. Helaas kon dit grapje nu niet gemaakt worden. "maar als u het zegt zal het wel waar zijn." Bij deze woorden lachte hij kort. Tegen een leraar ingaan, nee, dat kwam hij hier niet vaak tegen.
"Bedankt, in elk geval." Sprak ze, nadat ze het papiertje goed had opgeborgen in haar broekzak. "Graag gedaan, straks zit ik nog een jaar aan je vast." Knipoogde hij. Buiten lessen hoefden leerlingen hem niet echt serieus te nemen, buiten zijn lokaal was hij niemand meer dan Andy Scott. "Maar heb je nu geen les? Of moet ik de directeur een snel belletje geven?"

tag: Miss. Williams | words: 225

Eerst glimlachte ze nog, als een echt schoolmeisje, maar momenten daarna had hij het fout gedaan. Haar houding werd ook iets veranderd en Andy trok slecht een donkere wenkbrauw op. "Toevallig," Toevallig? Was ze toevallig de beste muziekstudent die er was? Want dan had hij allang straight A’s bij haar profiel ingevuld. Was dat het geval? "ben ik een hartstikke leuke leerlinge om les te geven." De man lachte en wreef met zijn hand over zijn niet al te glad geschoren kin. “In dat geval,” Hij stak zijn hand uit, alsof hij iets wilde aannemen. “geef me dat papiertje maar terug, hier verderop staat een afvalbak.” Ja nu had ze er ook nog eens zelf om gevraagd, eh?
Vervolgens kwam zijn vraag wat ze hier deed, rond dit tijdstip. Nu was het namelijk wel heel normaal om je in de les te bevinden en te leren, in plaats van papiertjes kwijt raken buiten in de courtyard. Dus wat zou haar smoes zijn? "Als u uw abonnement graag wilt verspillen, gaat uw gang." Zijn wenkbrauw stond nog steeds lichtjes omhoog, want zelfs al deed ze zo lief glimlachend naar hem, hij had in zijn contract staan dat studenten die de les zonder geldige reden misten, bij de rector gemeld moesten worden. Dus als ze zo’n ‘dreigement’ uitte, kwam ze er ook niet meer tussenuit. "Tussenuur," Dat was een legit reden en dat zorgde er ook voor dat hij niet naar zijn mobiel greep. “Hm, voor deze keer geloof ik je op je woord, ik heb geen zin om je hele rooster door te zoeken.” Ze zag er ook niet zo betrapt uit, dus dat zat waarschijnlijk wel goed.
“Hoe gaat het met je cijfers? Of moet ik echt rekenen op een extra jaar?”

tag: Miss. Williams | words: 292

Het papiertje met het gekrabbel erop werd toch wel weer uit haar zak gehaald en heel even verwarde het Andy. Ging ze dat nou echt aan hem geven? Zette ze echt een voldoende op het spel daarvoor? "Toevallig heb ik deze nog wel nodig," Het antwoord kon ook simpel ‘nee’ geweest zijn voor zijn part. Met dat verfrommeld papiertje had hij ook niet meer kunnen doen dan zijn neus in snuiten. Dat was dan ook verspilling, al waren het aantekeningen voor zo’n oersaai vak als wiskunde (iets wat zijn collega niet zou mogen horen).
Ze liet wel weer een grijns zien, die hem niet echt behalve, docent zijnde. Hm, daar zat of iets achter of dit meisje was heel melig (misschien wel.. high?). "Houd maar op over het rekenen.." Hm, dat klonk wel een beetje als een schreeuw om hulp, right? Meesta was iedereen hier dol enthousiast over elk vak en haalden ze echt gemakkelijk het hele jaar. De mensen di een beurs hadden gekregen dan, de kinderen van invloedrijke mensen hadden soms wat meer moeite om hun vleugels uit te slaan. "Op wiskunde, engels, gym, aardrijkskunde en geschiedenis na, gaat het goed." Hij hief zijn wenkbrauw toch weer op. Nou.. nu zat zijn vak er niet tussen, maar het was wel een hele lijst. “Ah. Er ooit aan gedacht iemand om bijles te vragen?” Stelde hij voor, maar bij hem kon ze niet voor alles aankloppen. Brr, nee, bij het noemen van wiskunde alleen bibberde hij al. “En bij gym delen ze toch niet gelijk onvoldoendes uit? Als je doet alsof je alles leuk vindt, denk ik dat ze je wel een zesje geven.” Vroeger, in een ver verleden, was dat bij hem wel het geval geweest. “Gebruik je inzet, die je ook tijdens mijn lessen toont, dan kom je er wel.”

tag: Miss. Williams | words: 305

Nee, natuurlijk keek iedereen zo bij het woord ‘bijles’, wie zou er nou een paar uur vrije tijd opgeven voor meer leerwerk? Daar kon hij niemand de schuld van geven, maar als hij eenmaal nodig was, was het ook nodig. Niet dat hij al echt waarschuwing had gekregen van andere docenten, dat hij moest oppassen voor bepaalde leerlingen die geheel in het rood stonden. Dat gebeurde niet zo vaak, hier, aangezien iedereen wel een vak had (het liefst meer dan een) waar ze echt in uitblonken. En in haar geval, was dat ook zo. Dit was misschien een typisch geval van luiheid, of afleiding om het leuker te verwoorden. "Het is gewoon.." Bijna had hij willen zeggen ‘gewoon wat..?’ maar de schouderophaal, die er niet al te enthousiast uitzag, weerhield hem daarvan. "Die vakken liggen me niet." Hm, ja dat kon wel zo zijn, maar zo dacht de school er zeker niet over. Sympathiek glimlachte hij toch naar haar, want hij kon haar wel begrijpen. “Je moet helaas je schouders er wat meer onder zitten. Ze zullen je waarschijnlijk nooit goed gaan liggen, maar misschien wat beter.” Was het enige ‘advies’ wat hij haar echt kon geven.
"Meestal gaat het wel goed.. alleen door de vorige keer heb ik mijn cijfer in het rood gewerkt." Oh, was dat zo dan? “En hoe heb je je cijfer zo naar beneden gehaald dan, hm?” Vroeg hij, wat sceptisch. Zo erg kon het toch niet zijn? Gym was juist het vak waar je met twee vingers in je neus een zes voor kon halen. “Je kan altijd heel lief vragen om een herkansing.”
Toch wilde hij het niet alleen maar over dat vak hebben. “Hoe zou je reageren als ik volgende les zou zeggen dat jullie een opdracht krijgen voor muziek?” grijnsde hij.

tag: Miss. Williams | words: 300

Nee, veel motivatie voor school zag hij niet echt in haar, misschien voor enkele vakken, of die voldoendes waren daar gekomen door aangeboren slimheid. "Uhm.." Het feit dat ze nu aarzelde deed hem al aarzelend over het feit of ze wel een herkansing mocht krijgen. "Het was nogal warm die dag.. en we moesten een coopertest doen.." Ah, daar zag hij het probleem zich al vormen. Luiheid, want zo te horen bleek zij de enige te zijn die.. tja, geen geweldige prestatie had neergezet. “Je weet dat als je slechte cijfers blijft halen de school je ouders zou kunnen bellen? Of dat de school iets voor je gaat regelen.” Oh ja, een huiswerkcursus of zoiets. “Maar ik zal wel een oogje open voor je houden, als je verder naar beneden zakt zorg ik ervoor dat je verplicht tot vijf uur in mijn lokaal aan het werk gaat.” Het was niet echt een dreigement, meer een waarschuwing. Hij kon heel saai zijn na vieren.
."Wat voor opdracht?" Nu verscheen er opeens energie in haar en dit deed hem weer glimlachen. “Als ik jou dat vertel, heb je een voorsprong en ik ben bang dat je die niet nodig hebt voor muziek.” Als ze nou een vier had gestaan, had hij het tipje van de sluier iet wat gelicht.

tag: Miss. Williams | words: 218

Ja, dat klonk dus niet als een leuke afspraak hè? “Zeg, wanneer beginnen al die proefwerken weer te komen?” Glimlachte hij. “Dan kan ik dat in de gaten houden.” Nou dat was toch wel een hele goede deal die hij met haar probeerde te maken.
"Maar dan heb ik ook meer tijd om te leren voor mijn andere vakken!" Ze probeerde het toch nog, om iets over de toekomstige opdracht los te kunnen wrikken. Waarom had ze hier wel zin in en niet om per dag tien saaie sommen wiskunde te maken? (Hij kon haar ook niet de schuld geven daarvoor, want ja, muziek maken of luisteren gaat altijd boven formules uit je hoofd leren). Alsof ze die extra tijd ook werkelijk aan andere vakken zou gaan besteden. Andy lachte om het idee. “Als jij nou alvast een partner zoekt, heb je de eerste les zo’n beetje al overgeslagen.” Want dat was toch altijd zo’n probleem? De juiste partner zoeken voor het maken van zo’n opdracht.
“Speelde jij nou een instrument?” Vroeg hij toen, een beetje fronsend. Onderhand had hij echt niet meer door wie wat speelde. Of juist helemaal niet.

tag: Miss. Williams | words: 191

Een antwoord werd niet meteen gegeven en dit baarde hem al lichte zorgen. Leerlingen stresten zich toch altijd bijna half dood voor een toets? Zeker als je er meerdere in een week kreeg? Dan had je toch allang in je hoofd geprint wanneer zo’n toets was, zodat je niet de avond van tevoren een heel boek door moest werken. Al zag hij haar dat wel doen, half in slaap vallend, na een druk en wild feestje. "Uh.. aankomende.. woensdag?" Dat was al snel, maar het was geen zekere datum, wie weet wel eerder? Hm, slordig, moest hij toegeven. “Dat wordt dan blokken, want aan die toon te horen ben je nog niet echt begonnen, hm?”
Ze leek de eerste stap al gelijk gemaakt te hebben, want haar blik helderde nog wat meer op. "Die heb ik al." Ah, nou dan had ze al een klein stapje voor op de rest van de klas, als die partner die van haar zou blijven. Geen idee had hij, though, wie die partner zou moeten zijn. Moest hij weten wie de beste maatjes waren op school? Neh. Dat ondervond hij al snel genoeg. Het enthousiasme bleef echter in het gesprek, want het behield nog steeds hetzelfde onderwerp. Bij de vraag of ze een instrument bespeelde, werd geknikt. Shows. "Jep, gitaar." Ah nog eentje. De populariteit liet zich wel blijken, ja. Andy knikte op deze woorden. “Dan ben je niet de enige hier, ik heb nog een leerling die zich richt op gitaar. Misschien leuk als jullie een duet doen?” Het enthousiasme kroop er nu ook bij hem in, want dit soort ideeën waren ook een grote reden waarom hij les was gaan geven. Alexandra en Clarissa leken niet op elkaar, dus hun stijl van muziek wisselde misschien ook.

tag: Miss. Williams | words: 294

Nee, was het antwoord, heel simpel. Niet dat het als een verrassing aan was komen waaien. Aan de manier waarop ze over huiswerk sprak en haar aantekeningen niet in een schrift had, maar op een apart blaadje. Hij kon zich er wel in herkennen, maar op deze school? Oef. Dat was een beetje krap. Toch bleef ze nog steeds enthousiast over zijn vak en ook zijn opdracht, die ze al met iemand zou gaan doen. "Daar ben ik altijd voor in!" Geruststelling voelde hij in zichzelf opborrelen. Gelukkig kreeg hij niet haar houding te verduren, die ze bood aan ander huiswerk. "Mijn beste vriendin Georgia speelt ook gitaar," Ah, ja, die naam kwam hem wel bekend voor, ja. “Helaas is zij het niet.” Merkte hij met nog steeds die glimlach op zijn gezicht op. "Wanneer?" Zo, die had er zin in? “Nou.. wat als je nou zelf met d’r gaat praten? Het kan een opdracht zijn voor een extra cijfer of gewoon om elkaar beter te leren kennen. Ze is wel nieuw hier op school.”

tag: Miss. Williams | words: 175

Nou, omdat Alexandra tegen hem nog had gezegd dat ze niet echt uitblonk in sociaal zijn, kon hij misschien wel een keer iemand op haar afsturen, zodat ze zich wat meer thuis zou voelen hier. Het zou vast haar prestaties wat omhoog halen en anders had hij iets geprobeerd, at least. "Wat is haar naam?" Oh ja, zonder naam werd het moeilijk samenwerken. Hier moest Andy wel in zijn geheugen graven, want namen waren niet zijn sterkste punt. “Alexandra .. McClain, dat was het!” Gelukkig was het niet zo lang geleden dat hij haar had ontmoet. Als dit geregeld kon worden, dan was dat helemaal geweldig! Wie weet kon Clarissa Alexandra wel helpen met haar opdracht? Dan hoefde hij zich niet zo schuldig te voelen als ze zich zo verstrikte in die emotie-opdracht.
"Bespeelt u eigenlijk een instrument?" Huh? Weer uit zijn dromenwereld gesnapt keek hij haar aan. Oh, ze had het tegen hem, duh. “Jazeker.” Antwoordde hij, niet met zo’n arrogant toontje. “Ik kan gitaar, piano, drums en viool spelen. Blaasinstrumenten zijn niet echt mijn ding, helaas.” Daarbij kon hij niet zingen en dat was maar al te goed in zijn hoofdgestampt toen hij nog zo’n carrière had gehad. Brr. Niet weer.

tag: Miss. Williams | words: 203

Het stelde hem wel gerust dat ze ook wel enthousiast had gereageerd op het mogelijke duet dat ze zouden kunnen opvoeren. Dat hij straks geen treurige Alexandra zou zien zitten ergens. Na zijn opsomming van instrumenten werd het even stil. "Wauw," Al tijden had hij het afgeleerd om daarom te gaan blozen, dus krulde hij zijn mondhoeken charmant omhoog. Ja, het was inderdaad een lijstje, maar iedereen die er de tijd voor nam kon dat lijstje ook maken. "Kunt u mij misschien leren hoe je piano en viool moet spelen? Ik wilde het altijd al leren, maar er kwam nooit wat van." Wat verbaasd keek hij Clarissa aan. Daar vroeg ze hem wel wat. “Daar vraag je me wat zeg..” Met zijn vrije hand krabde hij nadenkend op zijn achterhoofd. “Het zou kunnen, maar het zou wel buiten de lesuren om moeten, ik denk niet dat dit tussendoor in de les kan.” Nee, hij kon zijn aandacht niet verspreiden over een hele klas en iemand lesgeven in die twee instrumenten die totaal verschillend waren. “Maar ik beloof niet dat je binnen twee uur d’r vanaf bent.” Nee, nee, hoe slim je ook was, zo snel kon je het niet leren.

tag: Miss. Williams | words: 200

Nu het hele onderwerp van huiswerk en toetsen uit de weg was geruimd, leek ze veel enthousiaster en vrolijker te zijn. Misschien ook een beetje opdringerig, maar ach, dat had iedereen wel als je in zo’n opgewekte fase zat. Hij vond het daarom ook wel komisch dat ze niets tegen het lesgeven buiten de uren had, maar bijvoorbeeld wel als ze huiswerk kreeg. Dit was in principe hetzelfde toch? Of moest het meer gezien worden als bijles? "Wanneer beginnen we?" Pfoe, daar vroeg ze hem weer wat. “Als jij een voldoende haalt voor die toets, beginnen we gelijk die dag.” Misschien had hij nu een drijfveer gevonden, voor haar, zodat ze wat meer aandacht aan haar huiswerk zou besteden? “Want als je er slecht voorstaat, lijkt het me niet slim als ik nog meer tijd van je neem, toch?” Straks kreeg hij nog een kwade leraar over zich heen, omdat Clarissa door hem niet oplette in de les.

tag: Miss. Williams | words: 158